طراحي مدل خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌ها

مقدمه: امروزه مؤسسات آموزش عالي با چالش‌هاي زيادي از جمله انتظارهاي فزاينده در مورد كيفيت برنامه‌هاي آموزش عالي مواجه هستند. توسعه حرفه‌اي اعضاي هيئت علمي، كليد ارتقاي كيفيت آموزش عالي است. لذا پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوي خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌ها انجام شد. مواد و روش كار: روش پژوهش، كيفي و از نوع پديدارشناسي بود. جامعه پژوهش، صاحب‌نظران دانشگاهي (اعضاي هيأت علمي) بودند. تعداد مشاركت كنندگان ۱۶ نفر بود كه به صورت هدفمند انتخاب شدند، نمونه گيري تا رسيدن به اشباع نظري، ادامه يافت. به‌منظور جمع‌آوري داده ها از مصاحبه ‌نيمه‌ساختاريافته استفاده شد. سوالات مصاحبه براساس مدل مفهومي مبتني بر ادبيات ساخته شد. براي تأمين اعتبار يافته‌هاي پژوهش از فرايند ساخت‌يافته نگارش و تحليل يافته‌ها استفاده شد. داده‌ها، با استفاده از روش كدگذاري باز، محوري و انتخابي تحليل شدند. يافته ها: در اين مطالعه ۹ كد محوري در قالب مدل خودتوسعه‌اي حرفه‌اي اعضاي هيأت علمي شناسايي شد. اولين بعد مدل شايستگي‌هاي حرفه‌اي خودتوسعه‌اي بود، ابعاد تمايل به خودتوسعه‌اي حرفه‌اي، برنامه‌ريزي خودتوسعه‌اي حرفه‌اي، اقدام و اجراي خودتوسعه‌اي حرفه‌اي، عوامل فردي، فناوري و مجازي، سازماني، بين المللي و محيطي ديگر ابعاد شناسايي شده مدل بودند. نتيجه گيري: يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر نشان داد، خودتوسعه اي حرفه اي اعضاي هيأت علمي به صورت يك مدل يكپارچه مشتمل بر مجموعه عواملي است كه در كنار يكديگر، خودتوسعه اي را امكان پذير مي كنند.