بررسي ميزان شادكامي و عوامل شغلي مرتبط با آن: مطالعه اي مقطعي در كاركنان بيمارستان

مقدمه: سلامت روان كادر درمان به عنوان ارائه دهندگان مراقبت تاثير بسزايي در كيفيت ارائه خدمات دارد . در اين ميان شادكامي به عنوان يكي از مولفه هاي مهم سلامت روان مورد توجه مي باشد لذا با توجه اهميت سلامت روان در كادر درمان بخصوص در دوران اپيدمي كروناويروس 19، مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان شادكامي و عوامل شغلي مرتبط با آن در كاركنان بيمارستان طراحي و اجراشد. روش بررسي :  در اين مطالعه مقطعي- تحليلي، 280 نفر از كادر آموزشي ، پژوهشي و درماني بيمارستان كوثر شهر سمنان در سال 1399 بصورت سرشماري مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از يك چك ليست شامل متغيرهاي جمعيت شناختي و شغلي همراه با پرسشنامه استاندارد شادكامي آكسفورد (The Oxford Happiness Questionnaire) هيلز و آرگيل (2002) استفاده شد. داده هاي مربوطه پس از جمع آوري در نرم افزار  SPSS26وارد  و مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سن افراد مورد بررسي 8.09± 34.53 سال و 62.1 % از آنها زن بودند. 47.5 % از نظر توزيع نمره شادماني در وضعيت پايين و تنها 10 % در وضعيت عالي قرار داشتند. افراد در گروه سني 51 تا 60 سال  (0.001 P)  ، فارغ التحصيلان مقطع دكتري ( 0.001 P) ، شاغلان پزشك  (0.001 P)، نيروي هاي استخدام رسمي  (P=0.008), كاركنان با شيفت كاري ثابت (0.001 P) ، كاركنان غير نيازمند به اضافه كاري  (P =0.044), افراد داراي تعامل خوب با همكاران (0.001 P) و مستخدمين با رضايت شغلي خوب (0.001 P) ، داراي وضعيت شادكامي خوب يا عالي بودند. نتيجه گيري :  بيشتر كاركنان درماني شاغل در بيمارستان از سطح شادكامي مطلوبي برخودار نبودند ، لذا طراحي و اجراي برنامه هايي جهت ارتقاء سطح شادكامي با در نظر گرفتن فاكتور هاي مرتبط با آن توصيه مي گردد.