بررسي رابطۀ رهبري استثماري با عملكرد نوآورانه به‌واسطۀ نقش ميانجي پنهان‎‍سازي دانش

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ رهبري استثماري با عملكرد نوآورانه، به‌واسطۀ نقش ميانجي پنهان‎‍سازي دانش است. جامعۀ پژوهش را معلمان ناحيۀ دو شيراز به تعداد 1945نفر تشكيل مي‌دهند، كه با استفاده از روش نمونه‎‍گيري تصادفي ساده و بر مبناي فرمول كوكران، نمونه‌اي به حجم 319 معلم از اين جامعه انتخاب شد. براي جمع‎‍آوري داده‎‍ها از پرسشنامه‎‍هاي رهبري استثماري اشميد و همكاران (2019)، پنهان‎‍سازي دانش كانلي و زويگ (2015) و عملكرد نوآورانۀ هوانگ و لي (2018) استفاده شد كه ضريب آلفاي كرونباخ آنها به‌ترتيب 97/0، 94/0 و 92/0 به دست آمد. روايي سازۀ‎‍ پرسشنامه‎‍ها نيز به‎‍وسيلۀ تحليل عاملي تأييدي تعيين شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. تجزيه و تحليل داده‎‍ها با استفاده از مدل‎‍سازي معادلات ساختاري و به كمك دو نرم‎‍افزار Spss و lisrel انجام شد. يافته‎‍هاي پژوهش نشان داد رهبري استثماري رابطۀ منفي و معناداري با عملكرد نوآورانه در سطح 05/0 دارد؛ پنهان‎‍سازي دانش نيز رابطۀ منفي و معناداري با عملكرد نوآورانه در سطح 05/0 دارد؛ رهبري استثماري به‌واسطۀ نقش ميانجي پنهان‎‍سازي دانش رابطۀ غيرمستقيم، منفي و معناداري با عملكرد نوآورانه دارد. درنهايت براي ارتقاي خلاقيت و عملكرد نوآورانه، به مسئولان آموزش و پرورش پيشنهاد مي‎‍شود با انجام مصاحبۀ دقيق و تخصصي و همچنين بررسي رزومۀ كاري افرادِ متقاضي مديريت مدارس، اطمينان حاصل كنند براي مدارس مديري انتخاب مي‎‍شود كه خصايص رهبري استثماري را نداشته باشد و مديران مدارس نيز با برقراري ارتباطات باز و تعامل صميمانه با معلمان خود، احساس امنيت را براي به اشتراك گذاشتن دانش در آنها ايجاد كنند.