شناسايي و تبيين ابعاد مؤثر بر دوركاري هوشمند: مدل كاري انعطاف پذير در دوران بحران بيماري كوويد 19 و فراتر از آن

يكي از مدل‌هاي جديد انجام دادن كار و فعاليت‌ها در عصر حاضر، بهره گيري از دوركاري هوشمند است كه به عنوان يك روش جديد براي انجام كار شناخته شده است. كار هوشمند روشي براي چابك‌تر شدن سازمان و مقابله با تغييرات روزافزون بازار و بحران‌هاي مختلف است. نمونه بارز از بحران هاي كنوني بيماري همه‌گير كوويد 19 است كه كار ميليون‌ها نفر را در سرتاسر جهان به منظور فاصله‌گذاري اجتماعي به خانه‌هاي افراد منتقل كرده است. اين بيماري اثرهاي جدي بر نيروي كار و به‌طوركلي، اقتصاد كشورها داشته است. در اين شرايط نمي توان با قطعيت پيش‌بيني كرد كه چه زماني اقتصاد دوباره سر پا خواهد شد. استفاده از مدل‌هاي كاري انعطاف پذير بخش مهمي از راهبردها در برابر چالش هاي پيش رو از جمله بحران كوويد 19 هستند. در مطالعه حاضر ابعاد مؤثر بر دوركاري هوشمند به عنوان يك الگوي كاري انعطاف پذير شناسايي و تبيين شد. اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نوع پژوهش هاي توصيفي- پيمايشي بود. جامعه آماري كليه كاركنان و اعضاي هيئت علمي دانشگاه پيام نور كشور بودند و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 385 نفر محاسبه شد. گردآوري داده ها با ابزار پرسشنامه صورت گرفت. فرضيه ها از طريق تحليل عاملي تأييدي بررسي قرار و براي تجزيه و تحليل مدل از روش مدلسازي معادلات ساختاري و تحليل عامل اكتشافي و نرم افزارهاي SPSS 22 و8.8 Lisrel استفاده شد. بر اساس داده ها ابعاد دوركاري هوشمند در هشت بعد بهره وري، فناوري، فردي، ارتباطات و همكاري، سازماني، اجتماعي، مديريتي و خانواده و زندگي شناسايي و دسته بندي شدند. ارائه راهكارهاي مؤثر كار هوشمند، افزايش انعطاف پذيري سازمان ها، بالا بردن مهارت‌ها و كشف مسيرهاي تازه و داشتن نگاه ميان رشته اي مي‌توانند در كمك به كليه سازمان ها براي برون رفت از اين بحران نقش چشمگيري داشته باشند.