ساخت و ‌رواسازي معيارهايي براي ارزيابي مسئوليت‌پذيري اجتماعي دانشگاه

هدف پژوهش حاضر ساخت و رواسازي ابزاري براي ارزيابي مسئوليت‌پذيري اجتماعي در دانشگاه‌ رازي بود. بدين منظور از روش پژوهش‌ آميخته‌ متوالي اكتشافي و در بخش كيفي نيز از روش گروه‌هاي بحث متمركز (فوكوس گروپ) استفاده شد (27 =n). جامعه‌ آماري در بخش كمّي دانشجويان دكتري، اعضاي هيئت علمي و كارشناسان دانشگاه رازي بودند (1425=N) كه تعداد 152 تن از آنها به عنوان نمونه آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتساب متناسب انتخاب شدند. روايي ظاهري و محتوايي ابزار پژوهش توسط گروه بحث متمركز و محاسبه‌ «نسبت روايي محتوا» و روايي سازه با استفاده از ميانگين واريانس استخراجي و پايايي آن از طريق محاسبه‌ پايايي تركيبي و ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه فعاليت‌هاي دانشگاه براي انجام دادن مسئوليت اجتماعي خويش در قبال جامعه در 9 بعد شامل مسئوليت‌پذيري در قبال دانشجويان، مسئوليت‌پذيري در قبال كاركنان و اعضاي هيئت علمي، مسئوليت‌پذيري اقتصادي، مسئوليت‌پذيري در قبال دانشگاه‌هاي همكار (همكاري بين دانشگاهي)، مسئوليت‌پذيري در قبال جامعه بيروني، مسئوليت‌پذيري در قبال محيط زيست، مسئوليت‌پذيري در قبال آموزش با كيفيت، مسئوليت‌پذيري براي فرهنگ‌سازي و مسئوليت‌پذيري رهبري (مديريت) دانشگاه قابل شناسايي است. اين ابعاد درمجموع، 81.518 درصد از واريانس مسئوليت‌پذيري اجتماعي دانشگاه را تبيين مي‌كنند. افزون بر اين، يافته‌ها نشان داد كه فعاليت‌هاي دانشگاه در زمينه‌ مسئوليت‌پذيري اجتماعي از وزن يكساني برخوردار نيستند و هر يك وزن و سهم متفاوتي دارند.