كار تيمي درفعاليت هاي پژوهشي اعضاي هيات علمي: دشواري ها و راهكارها

پژوهش حاضر با هدف واكاوي كار تيمي در فعاليت هاي پژوهشي اعضاي هيئت علمي: دشواري ها و راهكارها انجام شد. پژوهش كاربردي بود و از روش پژوهش كيفي به عنوان راهبرد پژوهش استفاده شد. ابزار گردآوري داده ‏ها مصاحبه نيمه ساختاريافته و جامعه مورد مطالعه شامل دانشگاه هاي جامع شهر تهران بود كه چهار دانشگاه (تهران، شهيد بهشتي، خوارزمي و تربيت مدرس) انتخاب شدند و در هر دانشگاه به ازاي هر20 دانشكده، يك دانشكده به صورت تصادفي انتخاب شد. سپس، در درون هر دانشكده كليه گروه ها به صورت تمام شماري در نظر گرفته شدند و در ميان گروه ها، به صورت هدفمند اعضاي هيئت علمي به عنوان مشاركت كنندگان در پژوهش (45 نفر تا رسيدن به اشباع نظري) انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش با روش كدگذاري باز و تحليل مضمون تجزيه و تحليل شد. براي حصول اطمينان از روايي پژوهش ضمن آنكه تا حد امكان تلاش شد تا سوگيري و پيشداوري پژوهشگر كنترل شود و برخي از مشاركت كنندگان، مقوله هاي به دست آمده را بازبيني و نظر خود را ابراز كنند، از يكي از همكاران خواسته شد تا يافته ها را بررسي كند. براي محاسبه پايايي كدگذاري ها از روش پايايي بازآزمون استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين ماهيت رشته ها براي كار تيمي تفاوت وجود دارد، ولي بين دانشگاه ها از نظر اجراي كار تيمي تفاوتي وجود ندارد. همچنين براي انتخاب يك فعاليت براي انجام دادن كار به صورت تيمي، ماهيت آن كار تعيين كننده است و نمي توان در ميان فعاليت هاي پژوهشي مندرج در ماده ۳ آيين نامه، ترتيب و اولويتي براي اجراي كار تيمي در نظر گرفت. درنهايت، دشواري هاي كار تيمي به پنج دسته عوامل مربوط به فرد و عضو هيئت علمي، موانع مربوط به تيم و عوامل تيمي، دشواري ها و موانع درون سازماني و درون دانشگاهي، دشواري ها و موانع مربوط به نظام آموزش عالي (عوامل برون دانشگاهي) و بافتار عمومي و عوامل ملي تقسيم شد.