بررسي فقهي سرمايه گذاري خارجي و محيط زيست و مناسبات حقوقي آنها با يكديگر

زمينه و هدف: با توجه به جامعيت دين اسلام و ظرفيت احكام ديني و فقهي در خصوص امكان صدور احكام متناسب و با تأثيرپذيري از مقتضيات زمان و مكان در زمينه مسائل مورد نياز جامعه و حتي مسائل مستحدثه و انطباق احكام ديني امروزه ضروري است. موضوع سرمايه‌گذاري خارجي بيش‌ از پيش مورد مطالعه قرار گيرد؛ به همين دليل در اين پژوهش تلاش و هدف اين است تا در حد امكان كه به جايز بودن فعاليت سرمايه‌گذاري خارجي و عدم تخريب محيط زيست با توجه به قواعد فقهي و اسلامي استناد مي‌شود؛ به تأثير سرمايه‌گذاري خارجي در تخريب محيط زيست كه با اصول فقهي و ديني كشور ما مخالف است نيز پرداخته شود؛ بنابراين ضرورت انجام اين تحقيق نيز ارائه راهكارهاي حقوقي لازم براي كاهش و عدم اثرات منفي سرمايه‌گذاري خارجي بر محيط زيست است تا از اين طريق گامي مؤثر در جهت مديريت سرمايه‌گذاري خارجي با حفظ ملاحظات زيست‌محيطي برداشته شود.روش: پژوهش حاضر به روش توصيفي- تحليلي انجام شده است.يافته‌ها و نتايج: با توجه به اهميت سرمايه‌هاي خارجي و تأثير آن بر وضعيت محيط زيست در دهه‌هاي اخير بر آن شديم، ابتدا موضع شريعت اسلام در مورد سرمايه‌گذاري خارجي و همچنين تحولات حادث در محيط زيست با استناد به منابع فقهي مورد مداقه قرار دهيم و سپس تأثير سرمايه‌گذاري خارجي را در تخريب محيط زيست و راهكارهاي پيشنهادي مورد تبيين و تحليل حقوقي قرار دهيم تا از اين طريق گامي مؤثر در جهت تعادل حفظ محيط زيست و جريان سرمايه‌گذاري خارجي با توجه به مباني فقهي و حقوقي براي كشورمان برداشته شود.