بررسي تطبيقي مولفه‌هاي‌ هويت مكان در فضاي خياباني آبرسان و شريعتي تبريز

هويت مكان پيش‌نياز و پيش‌شرطي براي انسجام اجتماعي، شكل‌گيري و تقويت فرهنگ مدني و دموكراتيك، همچنين محيطي جهت ايجاد نشاط و حيات شهري پايدار در سطوح كنش‌هاي فردي و اجتماعي شهروندان در متن فضا را دارد. هدف اين مقاله بررسي تطبيقي مولفه‌هاي هويت مكان در فضاي خياباني آبرسان و شريعتي شهر تبريز است. مقاله حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي ـ تحليلي و همبستگي مي‌باشد. داده‌ها با استفاده از منابع اسنادي (كتابخانه‌اي) و مطالعات ميداني (پرسشنامه محقق‌ساخته) گردآوري شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كل كاربران هر دو خيابان مورد مطالعه بوده است كه در اين ميان تعداد 400 نفر به عنوان حجم نمونه مشخص و تعيين گرديد. نمونه‌هاي تحقيق با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده در دو فضاي خياباني آبرسان و شريعتي انتخاب شدند. جهت تحليل داده‌ها از آزمون لون و تي‌تست دو نمونه‌اي مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج كلي يافته‌ها كه مبناي آن، نظريات كاربران فضاي هر دو خيابان مورد مطالعه هست، نشان‌دهنده اين امر است كه از مولفه‌هاي چهار‌گانه (الگوهاي شهرسازي، طراحي شهري، اجتماعي، و حسي و ادراكي) در قالب ده مقوله مورد بررسي هويت مكان، در حالت كلي خيابان شريعتي در بافت سنتي شهر تبريز بيشتر از آبرسان در بافت مدرن، هويت مكان را توليد مي‌كند.