توانمندسازي محلات داراي فقر شهري (مطالعه موردي: محله ي اسماعيل آباد، منطقه 19 شهرداري تهران)

به طور معمول در كشورهاي در حال توسعه، رشد شهري از ظرفيت دولت ها و شهرداري ها براي ارائه خدمات و زير ساخت هاي مناسب براي جمعيت، بيشتر است. اين مقوله باعث تشديد فقر شهري در شهرها و به ويژه شهرهاي بزرگ اين كشورها خواهد شد. هدف از پژوهش حاضر توانمندسازي فقر در سطح محله اسماعيل آباد، منطقه 19 شهرداري تهران مي باشد. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش جزء پژوهش هاي توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش حاضر محله اسماعيل آباد، منطقه 19 شهرداري تهران مي باشد. ابتدا با استفاده از شاخص هاي اقتصادي، اجتماعي- فرهنگي و كالبدي، گستره هاي مواجهه با فقر شهري در سطح محله اسماعيل آباد، منطقه 19 شهرداري تهران شناسايي شدند. وزن دهي شاخص هاي پژوهش با استفاده از روش آنتروپي شانون صورت گرفته است، سپس براي رتبه بندي شاخص ها از مدل كمي سطح بندي ويكور (Vikor) استفاده گرديد. براي نمايش و تحليل فضايي فقر شهري در سطح محله ي اسماعيل آباد، منطقه 19 از نرم افزار ARC GIS استفاده شده است. هم چنين با استفاده از مدل QSPM راهبرد هاي دروني و بروني شناسايي شدند كه تشكل هاي مردمي و سازمان هاي مردم نهاد به عنوان مهم ترين عامل محرك در توانمند سازي فقر در سطح محله ي مورد مطالعه در نظر گرفته شدند و پس از شناسايي محله هدف با استفاده از تكنيك (SWOT) به منظور ارتقاي اين محله با توجه به مشكلات و محدوديت ها برنامه ريزي صورت گرفت. نتايج حاصله بيانگر آن است كه فقر شهري بر محله هاي تمركز يافته اند كه در حاشيه شهر قرار دارند. براي رفع مشكلات ساكنين محله هدف، تقويت تشكل هاي خود جوش محلي در ايجاد همبستگي و حفظ هويت محله اي، شناخت پتانسيل هاي توسعه، آموزش ساكنين و ارتقاي آگاهي آنان، اجراي طرح هاي توانمند سازي براي كنترل محله.