تحليل تطبيقي زيست پذيري شهري با تاكيد بر شاخص هاي كالبدي مناطق ده گانه كلانشهرتبريز

مقوله زيست پذيري نه تنها از مهم ترين و موثرترين رويكردهاي نوين در برنامه ريزي شهري و شهرسازي براي دستيابي به شهر پايدار است بلكه پارادايم نويني است براي دستيابي به اهداف توسعه پايدار شهري، كه خود پيش شرط كليدي در تبديل فرايند شهرنشيني به شهرگرايي مي باشد به همين منظور يكي از رويكرها در جهت ارتقاء كيفيت زندگي، رويكرد زيست پذيري مي باشد. زيست پذيري از جمله رويكردهايي است كه به دنبال ايجادِ يك محيط امن و سالم براي جوامع انساني است. تحقيق حاضر نيز با درك اهميت اين موضوع، مناطق دهگانه آن را بصورت تطبيقي و مبتني بر روش اسنادي، ميداني- پيمايشي و نيز ابزار پرسشنامه (در دو طيف شهروندان و كارشناسان)، بررسي و تحليل نموده است.از آزمون T تك نمونه اي در محيط نرم افزار SPSS، مدل تصميم گيري چند شاخصه Vikor و روش تحليل اثرات متقابل/ساختاري، با استفاده از نرم افزار MicMac براي تجزيه و تحليل داده هاي گردآوري شده، استفاده نموده است. نتايج نشانگر اين است كه بر اساس نظرات كارشناسان و شهروندان،زيست پذيري بالاتر از متوسط (ميانگين نظري3) مي باشد.شاخص زيست پذيري بر اساس نظرات شهروندان (3.04) كه پايين تر از ميانگين نظرات كارشناسان(3.20) در سطح شهر تبريز مي باشد.