استراتژي احياي گردشگري شهري براي دوران پس از همه گيري ويروس كرونا (كوويد 19) مبتني بر رويكرد مدلسازي مكاني (مطالعه موردي: كلانشهر تبريز)

همه گيري ويروس كرونا در دو سال اخير گردشگري شهري در كلانشهر تبريز را به شدت تحت تأثير قرار داده است. اين مقاله با هدف احياء و توسعه گردشگري شهري با رويكرد مكاني براي دوران پس از همه گيري مورد بحث قرار گرفته است. به همين منظور در اين مطالعه معيارهاي مكاني اجتماعي، محيطي، كالبدي و هواشناسي به عنوان شاخص هاي موثر و پيشران بر گردشگري شهري جمع آوري، و در يك چارچوب مدلسازي نوين به عنوان ورودي مدل هاي تركيبي Fuzzy WLC و Fuzzy OWA مورد استفاده قرار گرفت. همچنين به منظور درك ارتباط ميان همه گيري و گردشگري شهري از مدلسازي مكاني خطر كرونا نيز استفاده شده است. نتايج همبستگي پيرسون ميان عوامل نشان دهنده تاثير مستقل هر كدام از آنها و همبستگي منطقي بود. نتايج نشان داد كه عوامل تراكم شهروندان مجرد (0.154)، تراكم جمعيت (0.153)، تراكم شهروندان متاهل (0.151) و تراكم شاغلين (0.135) به ترتيب داراي بالاترين اهميت بر توسعه گردشگري شهري بودند. به علاوه نقشه هاي مكاني گردشگري شهري ايجاد شده توسط دو مدل تركيبيFuzzy WLC و Fuzzy OWA نيز حاكي از پتانسيل بالاي گردشگري در مناطق 2،3،6 و 7 هستند. يافته هاي اين پژوهش مديريت گردشگري را در راستاي توسعه ي آن گسترش مي دهد و مشاوره هاي ارزشمندي را براي مديران و سرمايه گذاران به منظور شناسايي و توسعه پتانسيل هاي گردشگري شهري ارائه مي دهد.