تحليل موانع و راهبردهاي توسعه گردشگري شهرستان دزپارت

گردشگري به عنوان يك صنعت پويا در اقتصاد منطقه اي و سرزميني، مي تواند بسياري از چالش هاي اجتماعي و اقتصادي را مديريت نمايد. در همين راستا شناخت موانع پيش رو در مرحله اول و سپس ارائه راهبردهاي موثر در مرحله دوم، مي تواند به توسعه گردشگري هر منطقه كمك نمايد؛ چرا كه هر منطقه فارغ از مسائل كلان گردشگري، موانع و راهبردهاي خاص خود را دارد. هدف اين تحقيق، شناخت موانع توسعه گردشگري در شهرستان دزپارت و سپس ارائه راهبردهاي موثر جهت رفع اين موانع است. روش تحقيق توصيفي تحليلي و از نوع ژرف نگر و جز تحقيقات كمي است. جامعه آماري تحقيق را جمعيت منطقه دزپارت برابر با 19351 نفر بوده است. بر اساس محاسبه فرمول كوكران، حجم نمونه به تعداد 377 نفر محاسبه شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسش نامه بوده كه روايي آن از طريق جامعه نخبگان تاييد و پايايي نيز از طريق آلفاي كرونباخ با ضريب 0/74 تاييد شد. تحليل آزمون تي تك نمونه اي نشان داد كه موانع محيطي، اجتماعي فرهنگي، مديريتي و زيربنايي با سطح معناداري كمتر از 0/05 و با اختلاف ميانگين به ترتيب برابر با(0/111)، (0/160)، (0/965) و (1/012)، تاثيرگذاري زيادي در توسعه گردشگري منطقه دزپارت ايفاء مي نمايند. نتيجه رگرسيون از تاثيرگذاري 65 درصدي اين موانع اشاره دارد كه موانع زيربنايي با ضريب0/231(23درصد) بيشترين تاثيرگذاري و موانع محيطي با ضريب0/113(11درصد)، كمترين تاثيرگذاري را در توسعه گردشگري دارند. در راستاي رفع موانع، شش راهبرد برنامه ريزي فرهنگي، مديريت يكپارچه، بهبود خدمات و امكانات، ظرفيت سنجي و عرضه محصولات، توسعه عمراني زيربنايي و بهبود دانش گردشگري ارائه شد.