طرحهاي A- و E- بهينه در مدل‌هاي آماري مطالعات فارماكوكنتيك

امروزه كاربرد علم آمار در علوم ديگر از جمله علوم پزشكي بسيار رايج شده است. اخيرا طرح بهينه بعنوان ابزاري براي افزايش كارايي در انجام آزمايش‌ها در اين علوم مورد توجه محققان است. فارماكوكنتيك بعنوان شاخه‌اي از داروشناسي كه وظيفه بررسي عملكرد دارو در موجودات زنده را دارد، از اهميت خاصي در علوم پزشكي برخوردار است. هدف اين تحقيق معرفي طرح‌هاي بهينه براي مدل‌هاي مطالعات فارماكوكنتيك است. مدل‌هاي مورد استفاده در اين مقاله، در متون آماري تحت عنوان مدل‌هاي غيرخطي شناخته مي‌شوند. اين مدل‌ها وابسته به پارامترهاي خاص براساس فاكتورهاي داروشناسي و نيز زمان بعنوان متغير پيشگو كننده هستند. طرح‌هاي بهينه براساس توابعي از ماتريس اطلاع فيشر بدست مي‌آيند. اين توابع بعنوان معيارهاي بهينگي شناخته مي‌شوند. در اين مقاله ما دو معيار A- و E- بهينگي را در نظر مي‌گيريم. براساس اين دومعيار طرح‌هاي بهينه موضعي براي مدل‌هاي معرفي‌شده، بدست آورده مي‌شوند.