كارگروهي در نظام دانشگاهي؛ شناسايي چالش‌هاي آن در فعاليت‌هاي دانشگاهي دانشجويان

هدف: امروزه كارگروهي در مؤسسات آموزش عالي به‌عنوان يكي از بهترين راهبردها براي تعامل و مشاركت دانشجويان در فرايند يادگيري و هم‌چنين كمك به رشد مهارت‌هاي ارتباطي آن‌ها محسوب مي‌شود. درحالي‌ كه شناسايي مزاياي كارگروهي مي‌تواند درك مثبتي را در بين اساتيد و دانشجويان ايجاد كند، عواملي كه باعث عدم شكل‌گيري و تمايل اندك به انجام كارگروهي در نظام دانشگاهي مي‌شود، نيز مي‌تواند از مزايا و تأثيرات مثبت آن بكاهد؛ بنابراين، هدف اين پژوهش شناسايي چالش‌هاي مرتبط با كارگروهي در بين دانشجويان بود.مواد و روش‌ها: براي نيل به اين مقصود از رويكرد كيفي و از روش پيمايش كيفي از نوع قياسي استفاده شد. جامعه هدف در اين پژوهش شامل دانشجويان رشته علوم تربيتي دو دانشگاه الزهرا و ملاير بودند كه از تجربه كارگروهي در طول دوران تحصيل دانشگاهي برخوردار بودند كه مجموعاً 142 نفر بودند. بنابراين پژوهشگر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند از نوع ملاكي تعداد 114 نفر از آن‌ها براساس ملاك داشتن تجربه كارگروهي انتخاب كرد. ابزار پژوهش، پرسشنامه هشت سؤالي باز پاسخ مبتني بر نظريه كارگروهي بود كه در محيط گوگل فرم طراحي‌شده بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل محتواي قياسي و براي اعتباريابي يافته‌ها از روش بازبيني توسط همكاران استفاده شد.بحث و نتيجه‌گيري: يافته‌ها نشان داد، چالش‌هاي كارگروهي در فعاليت‌هاي دانشگاهي دانشجويان مي‌تواند در هشت مقوله اصلي و هفده مقوله فرعي شامل: چالش سازگاري (عدم سازگاري با قوانين و مقررات گروه، مقاومت در برابر تغييرات، عدم شناخت نسبت به يكديگر، مقاومت در برابر نظرات هم‌گروهي)، چالش رفتار پشتيبان (عدم همراهي افراد گروه در توزيع فشار كاري، توزيع نامناسب كار بين افراد گروه)، چالش نظارت بر عملكرد گروه (عدم استقبال از نظارت متقابل، پذيرش صرف نظارت رهبر گروه، عدم وجود نظارت متقابل)، چالش جهت‌گيري گروه (اولويت اهداف فردي بر اهداف گروه)، چالش‌هاي رهبري گروه (عدم شايستگي رهبر گروه، عدم وجود رهبر در گروه، سرپيچي از رهبر گروه)، چالش‌هاي اعتماد متقابل (عدم اعتماد متقابل بين افراد)، چالش الگوهاي ذهني مشترك (عدم درك مشترك از انجام وظايف گروهي)، چالش ارتباطات گروه (عدم تعامل و ارتباط بين گروهي، عدم تبادل اطلاعات بين گروهي) طبقه‌بندي شوند. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان دريافت كه به‌كارگيري صحيح كارگروهي در فعاليت‌هاي دانشگاهي دانشجويان نيازمند مشاركت بيشتر اساتيد از طريق تدوين دستورالعمل انجام كارگروهي، ارزيابي ميزان آمادگي دانشجويان براي انجام كارگروهي و تعيين اهداف و مقاصد دقيق كارگروهي است.