مقايسه مفهوم تجربه زيباشناختي نزد هانس گئورگ گادامر و امام محمدغزالي

متفكران مسلمان ايراني در سده‌هاي نخست هجري با برپاساختن نوعي عرفان، در جهت دريافت ادراك ايراني از مفاهيم ديني حركت مي‌كردند و امام محمد غزالي از جريان‌سازترين اين انديشمندان است. يكي از تجربيات عارفانه كه وي آن را راهي براي دريافت حقيقت برمي‌شمارد سماع است كه درباره شرايط، انواع، حالات سماع كنندگان و درجات آن در كتاب احياء علوم ‌الدين، به تفصيل صحبت كرده‌ است. اين تجربه خاص عارفانه، نحوه‌اي از ادراك حقيقت است كه با سير انديشه غربي متفاوت است. هانس‌ گئورگ گادامر، فيلسوف معاصر نيز كه با نقد سوبژكتيويسم در جهت ارايه‌ رويكردي جديد از فلسفه باستان حركت مي‌كند، با بيان آنچه در فهم هنر رخ مي‌دهد سعي مي‌كند تا نحوه‌ فهم و ادراك از راه هنر تاتر را شرح دهد. اگرچه مفهوم هنر به معني امروزين در نزد فقيه مسلمان قرن ششم مطرح نبوده؛ اما هدف از اين پژوهش كه با توجه به رويكرد هرمنوتيكي گادامر و مقايسه‌ توصيفي و تحليلي اين تجربيات زيباشناسانه با يكديگر انجام شده، تلاش براي خوانشي جديد از انديشه‌هاي يكي از برجسته‌ترين متفكرين ايراني در مقايسه با يك فيلسوف معاصر ‌است؛ زيرا شناخت همواره بر اساس مقايسه و تطبيق صورت مي‌پذيرد.