اسطوره و افسانه: كاربردي بينامتني در بازي ها و اسباب بازي‌ها

امروزه در حوزۀ رويكردهاي ميان رشته‌اي مقولات نسبتاً جديدي مطرح شده است. مباحث ميان رشته‌اي، محدود به مباني نظري صرف نمي‌شود و به كمك آن، راه براي كاربردي سازي علوم انساني، خصوصاً ادبيات هموار شده است. ظهور ادبيات در بازي و اسباب بازي، طرحي نو در خوانش مخاطبان ايجاد كرده است. در انديشۀ نشانه شناساني چون رولان بارت، بازي و اسباب بازي‌ها در كنار بسياري ديگر از نظام‌هاي نشانه‌اي، به مثابۀ متن، مورد بررسي قرار گرفته‌اند. اين متون به سبب ريشه داشتن در فرهنگ و ادبيات هر سرزمين، ازجمله داستان‌هاي اسطوره‌اي و افسانه‌اي، قابليت بازتوليد و تبديل شدن يه يك گونه هنري ديگر را دارند و از اين رو زمينه كاربردي سازي ادبيات را بيشتر فراهم مي كند. در اين مقاله پس از طرح متنيت بازي‌ها، به اين سؤال پرداخته‌ايم كه بازي و اسباب بازي‌هاي برگرفته از اسطوره‌ها و افسانه‌ها چه مؤلفه‌هايي از بينامتنيت دارند و چه نتايج احتمالي از اين مقولۀ بينارشته‌اي مي‌توان در حوزۀ ادبيات و كاربردي‌سازي آن متصور شد؟ در اين مقاله كه با روش توصيفي- تحليلي و از مسير مطالعات كيفي انجام شده است، بازي‌ها و اسباب بازي‌ها به عنوان نشانه‌هاي دلالت گر و متن در نظر گرفته مي‌شوند و مي‌توانند برگرفته از فرهنگ ادبي و ملي اقوام باشند و اينگونه خوانشي متفاوت از اسطوره‌ها و افسانه‌ها به كمك اين نشانه‌ها براي مخاطب ايجاد شود. كشف روابط بينامتني بازي و اسباب بازي‌ها و اسطوره‌ها و افسانه‌هاي هر سرزميني به عنوان راهكاري براي توليد بازي متناسب با زمينۀ ادبي و انتقال آن به مخاطب در نظر گرفته مي‌شود و مي تواند ژانر ويژه‌اي ايجاد كند.