دستورالعمل تناسب سامان عرفي مرتع براي گردشگري (مطالعه موردي مرتع لار آبسر مازندران)

گردشگري در سامان عرفي يكي از كاركردها و خدمات مرتع است كه از انظار مغفول مانده است. در اين پژوهش معيارها و شاخص‌هاي تناسب مرتع براي گردشگري با تاكيد بر قابليت‌هاي سامان عرفي تدوين و مرتع لار آبسر واقع در استان مازندران در خلال سال‌هاي 1398 و 1399 به صورت موردي بررسي شد. يافته‌هاي اين تحقيق سبب خواهد شد تا سامان عرفي نيز به‌عنوان يك جذابيت براي گردشگري موردتوجه ويژه قرار گيرد و مرتع‌دار نيز براي توسعه صنعت گردشگري در درون مرتع تلاش نمايد. تاكنون در تدوين شاخص‌ها و معيارهايي كه نشان دهنده تناسب سامان عرفي مرتع براي گردشگري باشند، جذابيت هاي سامان عرفي مرتع مورد توجه قرار نگرفته است. اين پژوهش با تمركز بيشتر روي اين مبحث مي‌پردازد و با مروري بر تحقيقات ساير محققان، مشاهدات ميداني و مصاحبه با مرتعداران و گردشگران افق جديدي در مرتعداري كشور مي‌گشايد. نتايج نشان داد دستورالعمل ارائه شده با در نظر گرفتن جنبه‌هاي زيرساختاري، مسائل محيطي اكولوژيكي و عوامل اقتصادي و اجتماعي مناسب به نظر مي‌رسد و مرتع لار آبسر نيز از پتانسيل كافي براي گردشگري در سامان عرفي برخوردار است.