اثربخشي تمرينات ثبات خيرگي بر تعادل و كاركردهاي اجرايي سالمندان دچار اختلال شناختي خفيف

سالمندي شناختي با اختلال در كاركردها اجرايي سطوح بالاتر همراه است زيرا مي‌تواند توانايي هاي لازم براي انجام اين كاركردها را مختل كند. يكي از اختلالات شناختي رايج در ميان سالمندان، اختلال شناختي خفيف است كه با سطح زوال شناختي بالاتر از حد طبيعي مشخص مي‌شود. بنابراين هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي تمرينات ثبات خيرگي بر تعادل و كاركردهاي اجرايي سالمندان دچار اختلال ‏شناختي خفيف بود. پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه سالمندان داراي اختلال شناختي خفيف شهرستان اروميه در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر سالمند 60 الي 80 سال مبتلا به اختلال شناختي خفيف بود كه بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش و به‌ صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش (ميانگين سني: 1.552±78.466) و كنترل (ميانگين سني: 2.404± 76.93) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان آزمون برخاستن و حركت كردن زماندار ماتياس و همكاران و آزمونGo/NoGo ‎ هافمن و آزمون  N-Backكرچنر را براي ارزيابي تعادل و كنترل بازداري رفتاري و حافظه كاري در پيش‌آزمون و پس‌آزمون به طور مشابه هم انجام دادند. گروه آزمايش طي هشت هفته، هفته‌اي سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه به اجراي تمرينات ثبات خيرگي موريموتو و همكاران پرداختند. داده‌ها از طريق آزمون تحليل كوواريانس يكراهه در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تحليل شد. نتايج نشان داد كه با كنترل نمره پيش‌آزمون، بين نمرات آزمون برخاستن و حركت كردن زماندار، كنترل بازداري رفتاري و حافظه كاري دو گروه آزمايش و كنترل در پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (0.001=p). بنابراين انجام اين تمرينات مي‌تواند راهبردي مؤثر براي بهبود تعادل وكاركردهاي اجرايي در سالمندان مبتلا به اختلال شناختي خفيف باشد.