رابطه ذهن‌آگاهي و توانايي تحمل ابهام با اضطراب مرگ و كيفيت خواب سالمندان

پژوهش در حوزه سالمندان كه سال‌هاي آينده، قشر غالب جمعيت ايران را تشكيل مي‌دهند و شناسايي ابعاد مختلف مسائل و مشكلات آنان در جهت انجام مداخلات كارآمدتر اهميتي ويژه دارد. از آن جهت كه سالمندان مرگ خويش را نزديك مي‌بينند، اضطراب مرگ و مبهم بودن آن مي‌تواند به صورت ناهشيار بر جنبه‌هاي مختلف زندگي آنها از جمله كيفيت خواب‌شان اثر بگذارد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف پيش‎‌بيني اضطراب مرگ و كيفيت خواب سالمندان بر اساس ذهن‌آگاهي و توانايي تحمل ابهام انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه افراد بالاي 65 سال خانه‌هاي سالمندان شهر تهران (در حدود 1120 نفر) در سال 1401 بود كه از بين آنها 200 نفر از مراكز آسمان نياوران (منطقه 1) و كهريزك (منطقه 20) به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي پنج عاملي ذهن‌آگاهي بائر و همكاران، تحمل ابهام مك‌لين، اضطراب مرگ كالت-لستر و كيفيت خواب پيترزبورگ استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند راهه انجام شد. يافته‌ها نشان دادند كه ذهن‌آگاهي و توانايي تحمل ابهام قادر به پيش بيني اضطراب مرگ و كيفيت خواب در سالمندان بودند (P 0.05). ذهن‌آگاهي با كيفيت خواب و با اضطراب مرگ رابطه منفي معنادار دارد. همچنين بين توانايي تحمل ابهام با اضطراب مرگ و كيفيت خواب رابطه منفي معنادار وجود دارد (0.05 P). بر اساس نتايج پژوهش، تلاش براي افزايش ذهن‌آگاهي و توانايي مقاله با ابهام به عنوان يك روش مداخله‌اي مرتبط با سلامت روان با هدف كاهش اضطراب مرگ و افزايش كيفيت خواب سالمندان پيشنهاد مي‌شوند.