نقش اقليم آب‌و‌هوايي بر پيدايش بلوغ

آنچه از «بلوغ» همواره به عنوان آغاز مسئوليت و محدوديت‌هاي انسان مكلف ياد مي شود، رسيدن دختر و پسر به سنّ خاص است؛ اما صرف نظر از مبناي شرعي آن، بلوغ پديده‌اي است طبيعي با فعليت رسيدن استعداد جنسي و قواي توليد مثل. معيار و ضابطه‌اي كه در آيه 6 سوره مباركه نساء(حد توانايي جنسي) تصريح شده است. هر چند روايات و اخبار بسياري متذكر نشانه‌هاي گوناگون براي تفسير اين مرحله از توانايي جنسي شده‌اند و سنين متعدد را براي آن بيان نموده‌اند، بررسي‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه ادله فقهي اقامه شده براي تعيين سنّ به عنوان معيار بلوغ براي آحاد افراد، قابل نقد بوده و مورد خدشه است. ضمن آنكه اين ادله با حقيقت بلوغ كه در آيه اشاره شده در تناقض است، زيرا توجه به بلوغ از منظر توانايي و قدرت باروري، متأثر از عوامل بسياري همچون اقليم و ويژگي‌هاي آب و هوايي است. ازهمان‌رو است كه در روايات، سنين متعدد كه ناظر به موضوع نياز مخاطب كلام بوده بيان شده است. با اين حال، اين مسئله چندان در حوزه‌هاي فقهي و حقوقي مورد تأمل قرار نگرفته است و از فقه پويا انتظار مي‌رود نسبت به مسئله بازنگري اساسي داشته باشد.