واكاوي فرهنگ سكونت در خانه هاي محلات سنتي از ديدگاه ساكنين بر پايه ي نظريات آموس راپاپورت (مطالعه موردي: محله ي سرخاب تبريز)

فرهنگ سكونت تاثير بسزايي در زندگي ساكنين محلات سنتي با خانه هاي سنتي و جديد دارد و مغايرت فرهنگ سكونت با فضاي سكونتي موجب عدم رضايت ساكنان مي شود. پژوهش حاضر با هدف واكاوي فرهنگ سكونت در خانه هاي محلات سنتي از ديدگاه ساكنين با بهره‌گيري از استراتژي پس‌كاوي درصدد است تا بر پايه‌ي نظريه آموس راپاپورت سه مولفه فرهنگ سكونت شامل آداب سكونت، الگوهاي معنايي و ترجيحات را در محله سرخاب تبريز كه از تنوع سكونتي مناسبي برخوردار است مورد ارزيابي قرار دهد. داده‌ها از مصاحبه نيمه‌ساختار يافته با ساكنين خانه‌هاي سنتي و جديد محله سرخاب بدست‌آمده‌است. مصاحبه‌ها تا حداشباع داده‌ها انجام شد و پاسخ هاي دريافت شده از ساكنين مقوله‌بندي شدند. براي سنجش روايي و پايايي سوالات از پيش‌آزمون و آلفاي كرونباخ استفاده شد، در ادامه‌ي تحليل‌ها، مقايسه خانه‌هاي سنتي و جديد براي متغيرهاي مورد بررسي با استفاده از آزمون (t-student) و مقايسه‌ي ميانگين گروه‌هاي سني با استفاده از آزمون چند‌دامنه‌اي دانكن صورت گرفت و همبستگي صفات و تجزيه‌ي واريانس بر روي گروه‌هاي سني انجام شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها در حيطه آداب سكونت، الگوهاي معنايي و ترجيحات سكونتي در خانه هاي سنتي و جديد بدست آمد. بين ساكنان، گروه ميانسال و پير نسبت به جوانان تمايل بيشتر به سكونت در محلات سنتي داشتند. اين تحقيق لزوم توجه به بازسازي و نوسازي خانه ها در محلات سنتي جهت زيست مطلوب ساكنان را آشكار مي‌كند.