صكوك‌الدليل حماسه‌اي مضحك به تقليد از شاهنامه

ابوالحسن يغماي جندقي از شاعران عصر قاجار است كه مفاسد روزگار خود را با طنز به نقد كشيده است. از شگردهاي او نقيضه پردازي از شاعران پيشين سبك خراساني و عراقي است. مثنوي «صكوك الدليل» منظومه اي 564 بيتي در هجو يكي از همعصران اوست كه شاعر در سرايش آن به شاهنامۀ فردوسي نظر دارد. اين مقاله  براساس مؤلفه هاي حماسۀ مضحك به مطالعۀ شكل، ساختار و درون مايۀ «صكوك الدليل» مي پردازد و  آن را با انواعي چون نقيضه و بورلسك مقايسه مي كند. يغما با بهره گيري از روش نقيضه پردازي مي كوشد در اشعارش خلاقيت را جايگزين تقليد نمايد. او در اين كار تا حدودي موفق بوده است؛ اما گاه تغيير آهنگ از لحن حماسي به لحن تعليمي و تلفيق آن دو با هم اين منظومه را از يكپارچگي سبكي به دور ساخته است.