ارزيابي مسئوليت پذيري اجتماعي در سازمان هاي مرتبط با مديريت توسعه روستايي (مطالعه موردي: سازمان جهاد كشاورزي استان اصفهان)

يكي از الزامات اساسي جهت دستيابي به توسعه مستمر و پايا، بررسي تحليلي ساختارهاي مرتبط با آن است. ساختارها و سازمان هاي متنوعي، عامليت توسعه را  به خصوص در حوزه روستايي بر عهده دارد. پرسش اساسي اين است كه تا چه اندازه بر مسئوليت اجتماعي خود واقف مي‌باشند. تحقيق حاضر سعي در بررسي و ارزيابي مسئوليت پذيري اجتماعي سازمان جهاد كشاورزي به عنوان يكي از نهادهاي مسئول در توسعه روستايي ايران به صورت مطالعه موردي استان اصفهان دارد. جامعه آماري تحقيق حاضر را كاركنان ستادي و صفي ترويج جهاد كشاورزي استان اصفهان تشكيل داده كه از اين تعداد 158 نمونه آماري انتخاب و ميزان مسئوليت پذيري اجتماعي اين نهاد به وسيله اين افراد مورد ارزيابي قرار گرفته است. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه بود. تحقيق از پرسشنامه ساختار يافته كارول (2016) در چهار بعد اقتصادي، حقوقي، اخلاقي و خيرخواهانه و 25 متغير (5 متغير در هر بعد) استفاده نمود. همچنين به منظور بررسي عوامل روانشناختي نيز چهار بعد: ريسك پذيري، توفيق طلبي، عمل گرايي و چالش طلبي مورد سنجش قرار گرفت. روايي پرسشنامه به وسيله متخصصان دانشگاه و سازمان جهاد كشاورزي مورد تاييد قرار گرفت و پايايي ابزار تحقيق نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ بالاتر از 0.7 محاسبه گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه ميزان مسئوليت پذيري اجتماعي سازمان جهاد كشاورزي استان اصفهان از ديدگاه كاركنان ترويج در حد مطلوبي نبوده به خصوص در بعد فعاليتهاي خيرخواهانه پايين تر از حد مناسب (50 درصد) مي باشد و عوامل روان شناختي كاركنان بر ميزان اين ارزيابي از ديدگاه آنان تاثيرگذار بوده است همچنين رابطه مثبت و معني داري بين تعهد سازماني كاركنان با ميزان ارزيابي آنان از مسئوليت پذيري اجتماعي سازمان وجود داشته است.