بازخواني منطقي مواجهه قرآن با شبهات

شبهه‌‌ي انحصار محتواي قرآن، در داستان‌ و انحصار روش آن در تمثيل، از جمله شبهاتي است كه عدم تحليل و پاسخگويي به آن بر نوع ارتباط انسان با قرآن و تعيين كاركردهاي معرفتي آن، تاثيرگذار است . شبهه‌گران معتقدند انتظار كشف حقيقت از قرآن در مقام ثبوت نابجا است و مواجهه‌ي قرآن با شبهات، دستوري است. پژوهش حاضر با هدف بررسي منطقيِ روش قرآن انجام گرفته است. بدين جهت در مقام اثبات، به بازخواني منطقي مواجهه‌ي قرآن با شبهات پرداخته است. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي است. شبهات مشترك 3000 دانشجو با مبناي قرآني-فلسفي استقصاء شده‌است، سپس با توجه به ماهيت پژوهش و نوع نگرش به موضوع، جمع آوري دادهها و اطلاعات به روش اسنادي صورت پذيرفته و دستگاه استدلالي آنها تشريح شده است. يافتهها نشان داد اگر چه قرآن براي ساده‌سازي مفاهيم از گزاره‌هاي تاريخي، توصيفي و تمثيل استفاده مي‌كند؛ لكن مواجهه‌ي آن با بسياري از شبهات متكي بر استدلال است؛ لذا در پاسخگويي به شبهات با ارائه عناصر حجّت و انواع براهين، حيطة شناختي و معرفتي مخاطب را سرشار از داده‌هاي معرفتي مي‌كند تا راه عقل نظري را براي فهم حقيقت و واقعيت، هموار نمايد. پاسخگويي قرآن در مواجهه با شبهات سه مؤلفة اساسي دارد: 1. تحليل علل ثبوتي شكل‌گيري شبهه؛ 2. عناصر حجت براي پشتيباني خرد مخاطبان؛ 3. برهان منطقي در جهت كشف و اثبات حقيقت.