مسئوليت فردي در قبال سلامت در اولويت‌گذاري ارائه خدمات سلامت توسط سياست‌گذاران عرصه بهداشت و درمان در ايران

مقدمه: مسئوليت فردي در قبال سلامت و استفاده از آن به عنوان معياري جهت تخصيص منابع كمياب اين بخش موضوعي است كه امروز مورد توجه سياست‌گذاران اين حوزه قرار گرفته است لذا اين مقاله با هدف بررسي نقش مسئوليت فردي سلامت در اولويت‌گذاري ارائه خدمات سلامت از ديدگاه متقاضيان اهداي عضو مراجعه‌كننده به مركز اهداي عضو شهرستان مشهد در بهار 1400 انجام شده است. روش پژوهش: اين مطالعه توصيفي - تحليلي در بين متقاضيان اهداي عضو انجام شده است. ‌جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استانداردي در رابطه با سنجش ميزان نمايل اهداي عضو به دو بيمار متقاضي دريافت كبد صورت گرفته است. داده‌هاي پرسشنامه در نرم‌افزار ‌جمع‌آوري و با استفاده از آمار توصيفي و آمار تحليلي و در قسمت سوالات باز با استفاده از تحليل محتوا آناليزگرديد. يافته‌ها: در نهايت از بين 214 پرسشنامه ‌جمع‌آوري شده تحليل‌ها بيانگر اين بود كه در بين پاسخ دهندگان تمايل به تخصيص كبد به متقاضيان دريافت عضوي كه علت بوجود آمدن بيماريشان ارثي بوده 5 برابر بيشتر از تخصيص كبد به متقاضياني كه اعتياد باعث بوجود آمدن بيماريشان بوده، ‌مي‌باشد. ‌هم‌چنين 14 درصد شركت‌كنندگان به اين اصل كه اين كه افراد تا حدودي در سلامتي و بوجود آمدن بيماري‌شان نقش دارند معتقد بودند. نتيجه‌گيري: مسئوليت‌پذيري ‌مي‌تواند معيار مهمي در ‌تصميم‌گيري براي اولويت‌گذاري در ارايه خدمات سلامت در بين سياست‌گذاران باشد. با اين وجود اجرايي شدن اين اصل منوط به برنامه‌ريزي‌هاي بلندمدت و وجود زيرساخت‌ها و فرهنگ‌سازي‌هاي كلان و خرد در جامعه و محيط‌هاي بهداشتي درماني و ‌هم‌چنين افراد جامعه ‌مي‌باشد.