تدوين مدل بازآفريني شغلي در نظام سلامت (مورد مطالعه: بيمارستان‌هاي تأمين اجتماعي استان تهران)

مقدمه: آنچه در بالا بردن و تعالي يك سازمان و نظام اداري نقش محوري داشته و قدرت رقابتي آن را بالا مي برد، نيروي انساني است. بازآفريني شغلي به تعريف مجدد شغل اطلاق مي‌گردد. هدف پژوهش حاضر ارائه مدل بازآفريني شغلي در نظام سلامت مي‌باشد. روش پژوهش: اين مطالعه پژوهشي است تركيبي و طرح تحقيق نيز از نوع طرح تحقيق آميخته اكتشافي (كيفي – كمي) و بلحاظ زماني مقطعي مي‌باشد. جامعۀ آماري پژوهش در بخش كيفي، گروهي از اساتيد رشته مديريت دولتي- منابع انساني و سازماني در دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي، مديران ارشد معاونت توسعه سازمان و منابع در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي و افراد متخصص در حوزه طراحي شغلي و در بخش كمي كاركنان بخش اداري بيمارستان‌هاي تأمين اجتماعي استان تهران به تعداد 342 نفر بودند. در بخش كيفي از روش نمونه‌گيري گلوله برفي، تعداد 17 نفر و در بخش كمي با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي نسبي بر اساس فرمول كوكران، تعداد 181 نفر به عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند. داده‌ها در بخش كيفي از طريق اجراي تكنيك دلفي (Delphi) با مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و ساختاريافته طي چهار راند و در بخش كمي از طريق مدلسازي معادلات ساختاري (SEM) با پرسشنامه محقق ساخته، استخراج و با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS و Amos تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌هاي كيفي نشان داد، مدل بازآفريني شغلي در نظام سلامت داراي چهار بعد (ساختاري، وظيفه‌اي، رابطه‌اي و شناختي)، دوازده مولفه (رسميت، تمركز، پيچيدگي، حيطه كنترل، استقلال، ماهيت، بازخورد، كمك، مشاوره، ادراك از خود، ادراك از شغل و نگرش) و سي و چهار شاخص بوده است. نتايج بخش كمي نشان داد كه تمامي ابعاد و مولفه‌هاي مدل پژوهش، مورد تائيد واقع شدند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج بدست آمده بايد بيان نمود كه راهكارهاي مهم براي بازآفريني شغلي عبارتند از شناخت كامل در حوزه كاري، شناخت كامل ارباب رجوع و نيازهاي آنان، شناخت كامل فضا و محيط سازماني، شناخت كامل رقبا و آناليز همه جانبه آنان و آنچه كه بسيار حائز اهميت است، درك درست از آينده كاري. در تبيين اين موارد بايد گفت كه براي هر تغيير و تحولي بايد به مرحله كافي از خودشناسي و خودباوري رسيده باشيم تا دقيقا بدانيم كه توانايي و امكانات ما در چه حدي است و نقطه ضعف و كمبودهاي كاري خود را تشخيص دهيم.