تحليل تفسيري معناي تلفن همراه در زندگي دانشجويان دختر دانشگاه اصفهان

فناوري‌هاي ارتباطي به بخش جدايي‌ناپذيري از زندگي در عصر حاضر تبديل‌شده‌اند. در ميان اين، موبايل (تلفن همراه هوشمند) تأثيرات مهمي بر زندگي فردي و اجتماعي جوانان به‌ويژه دانشجويان گذاشته است. هدف از پژوهش حاضر با اتخاذ رويكرد كيفي توصيف معناي كاربران از موبايل بر اساس تجربه استفاده از اين وسيله است. مشاركت‌كنندگان در اين پژوهش 15 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه اصفهان بودند كه از طريق نمونه‌گيري هدفمند براي مصاحبه انتخاب شدند. بر اساس تحليل مصاحبه‌ها، دو مقولة اصلي («سوژگي متقابل» و «پارادوكس موبايل») و پنج مقوله فرعي («تشخص بخشي به موبايل»، «شكل‌گيري خود مجازي»، «بي موبايل هراسي»، «فرصت سازي موبايل» و «فرصت سوزي موبايل») در ارتباط با تجارب دانشجويان از موبايل شناسايي شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تلقي و فهم دانشجويان دختر از موبايل به‌واسطه گسترش شبكه‌هاي اجتماعي مجازي نظير اينستاگرام فراتر از يك وسيله صرفاً ارتباطي است. كاربران با برقراري ارتباطي دوسويه با موبايل از امكانات آن براي بازتعريف هويت خود در فضاي مجازي استفاده كرده و گاهي هويت مجازي را بر خود واقعي‌شان ترجيح مي‌دهند. جذابيت‌هاي و استفاده افراط گونه از آن علاوه بر ايجاد وابستگي موجب شده تا اين وسيله جانشين ارتباطات چهره به چهره شود. دراين‌بين كاربران با شخصيت دادن به موبايل و ارائه تعريفي انسان گونه از آن در ذهن خود سعي در توجيه اين وابستگي داشتند. درنهايت از منظر تجارب دانشجويان، موبايل و شبكه‌هاي اجتماعي ذيل آن نظير اينستاگرام علاوه بر ايجاد فرصت‌ها و ظرفيت‌هاي گوناگون، دلالت‌هاي منفي زيادي را نيز به همراه دارد، اين تناقضات باعث شده تا تصويري دوگانه و پارادوكسيكال از موبايل در ذهن كاربران نقش ببندد.