تأثير سبك زندگي مجازي محور بر درگيري تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه

تأثيرات مطلوب و يا آسيب‌زاي فضاي مجازي بر بخش‌هاي مختلف زندگي خاصه در ساحت تحصيلي و درسي همواره محل بحث بوده است. در همين راستا، هدف اصلي پژوهش حاضر پرداختن به تأثير سبك زندگي مجازي محور بر درگيري تحصيلي دانش‌آموزان بود. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان متوسطه (اول و دوم) شهرستان دهلران در سال تحصيلي 98-1397 بود كه از ميان آن‌ها با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي 360 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. همچنين ابزار تحقيق شامل پرسشنامه‌هاي استاندارد درگيري تحصيلي ريو (2013) و طاهري (1393) بودند كه پايايي آن (با آلفاي كرونباخ) 0/88 حاصل شد. نتايج همبستگي بين سبك زندگي مجازي محور و درگيري تحصيلي نشان داد رابطه معنادار ولي منفي بين آن‌ها وجود دارد (r=0/39, p≤0/001). تحليل نتايج معادلات ساختاري با نرم‌افزار آيموس (Amos) نيز حاكي از اين بود كه متغير سبك زندگي مجازي محور با ابعاد شش‌گانه آن (كسب دانش، ارتباط، هويت، خدمات، كسب لذت و بعد پيامدي) قادر به پيش‌بيني 0/51 (0/51= R2) واريانس متغير درگيري تحصيلي است. ضريب بتا و سطح معناداري اين رابطه نيز به ترتيب ( p≤0/001, β=-0/53) است. نتايج تحقيق نشان داد سبك زندگي مجازي محور بر روي امورات تحصيلي دانش‌آموزان تأثير منفي دارد. ازاين‌رو بايد نسبت به اصلاح اين سبك زندگي با رويكرد حداكثر سود و حداقل ضرر بهره برد.