نقش ذهن‌آگاهي، كمال‌گرايي ناسازگار و عاطفۀ مثبت در پيش‌بيني هماهنگي خود با هدف

اين پژوهش با هدف شناسايي نقش ذهن‌آگاهي، كمال‌گرايي ناسازگار و عاطفه مثبت در پيش‌بيني هماهنگي خود با هدف انجام شد. روش اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونه شامل 100 نفر از دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي 1399-1400 بود كه به‌صورت نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي ذهن‌آگاهي، كمال‌گرايي ناسازگار، عاطفه مثبت و هماهنگي خود با هدف استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي ضريب همبستگي و تحليل رگرسيون گام‌به‌گام تجزيه‌وتحليل شدند. در رگرسيون گام‌به‌گام، در گام اول متغير ذهن‌آگاهي، وارد و در گام دوم، متغير كمال‌گرايي ناسازگار اضافه شد و درنهايت، اين مدل رگرسيوني توانست 37درصد از واريانس هماهنگي خود با هدف را پيش‌بيني كند. متغير عاطفه مثبت نيز به دليل عدم قدرت پيش‌بيني‌كنندگي وارد معادله رگرسيوني نشد. اين يافته‌ها شواهد جديدي را بر اهميت انتخاب اهداف خودهماهنگ در زندگي و شناسايي عوامل مؤثر بر اين انتخاب ارائه مي‌دهد.