نقش ذهن‌آگاهي بر اضطراب كرونا با ميانجي‌گري شفقت به خود

شيوع كرونا ويروس، محدوديت‌هاي به‌وجودآمده، تعطيلي مراكز آموزشي، ناشناخته‌بودن و ابهامات شناختي اين ويروس و نرخ مرگ‌ومير ناشي از آن، اضطراب بالايي را به افراد وارد مي‌كند. اين پژوهش با هدف ارائه مدلي براي رابطه بين ذهن‌آگاهي و اضطراب كرونا با ميانجي‌گري شفقت به خود و تعيين برازش مدل براساس داده‌هاي تجربي انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. 380 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه يزد (193 دختر و 187 پسر) با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌هاي ذهن‌آگاهي، شفقت به خود و اضطراب كرونا به‌صورت آنلاين پاسخ دادند. تحليل داده‌ها با استفاده از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام گرفت. نتايج نشان دادند مدل مفروض با داده‌هاي تجربي برازش دارد؛ ذهن‌آگاهي به‌طور مستقيم بر اضطراب كرونا اثر معني‌دار داشت. همچنين، اثر مستقيم شفقت به خود بر اضطراب كرونا معني‌دار بود. افزون بر اين، ذهن‌آگاهي به‌طور غيرمستقيم و ازطريق متغير ميانجي شفقت به خود بر اضطراب كرونا تأثير داشت.