ارزيابي برخي صفات فيزيولوژيك و عملكرد كينوا (.Chenopodium quinoa Wild) تحت تأثير رژيم‌هاي مختلف آبياري

كمبود آب يكي از انواع تنش‌هاي غير زنده مي‌باشد كه تأثيرات منفي زيادي روي رشد و عملكرد محصولات زراعي دارد. شناخت سازوكارهاي اثر تنش خشكي بر گياه نقش مهمي در مديريت رژيم‌هاي مختلف آبياري به منظور مقابله با شرايط نامساعد محيطي و همچنين بهبود مديرت عملكرد محصولات زراعي ايفا‌مي‌كند. كينوا به عنوان محصولي كه داراي ارزش غذايي بالايي مي‌باشد در سال‌هاي اخير توجه ويژه‌اي را به خود جلب كرده است. به منظور بررسي تأثير دور و ميزان آبياري بر صفات فيزيولوژيك و عملكرد كينوا آزمايشي در سال 1398 به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه پژوهشي دانشكده كشاورزي دانشگاه كردستان واقع در دهگلان اجرا شد. در اين آزمايش چهار دور مختلف آبياري شامل 4، 8، 12 و 16 روز آبياري به عنوان فاكتور اول و چهار سطح آبياري شامل آبياري كامل (صد درصد نياز آبي گياه)، 75 درصد، 50 درصد و 25 درصد نيازآبي گياه به عنوان فاكتور دوم در نظر گرفته شد. نتايج حاصل از مطالعه نشان داد تاثير دور آبياري و سطوح آبياري روي محتواي نسبي آب برگ، شاخص پايداري غشا، محتواي كاروتنوئيد، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه، شاخص برداشت و محتواي پروتئين دانه معني‎‌‌دار شد. همچنين اثرمتقابل دور آبياري و سطوح آبياري روي محتواي كلروفيلa، كلروفيل b، كلروفيل كل و كارآيي مصرف آب عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه معني‌دار شد. بيش‌ترين عملكرد دانه در دور آبياري 4 و 8 روز يكبار به ترتيب ميزان 1790.7 و 1729 كيلوگرم در هكتار مشاهده شد. آبياري به ميزان 50 و 25 درصد نياز آبي گياه باعث افت 26 و 56.47 درصدي عملكرد دانه نسبت به تيمار شاهد گرديد. با توجه به اينكه آبياري به ميزان 75 درصد نياز آبي گياه عملكرد دانه را نسبت به شرايط شاهدكاهش نداد لذا مي‌توان از اين تيمار جهت آبياري گياه استفاده نمود.