تأثير تاريخ كاشت و سطوح آبياري بر خصوصيات آنزيمي، عملكرد و اجزاي عملكرد چغندرقند (.Beta vulgaris L)

با هدف بررسي تأثير تاريخ كاشت و سطوح آبياري بر خصوصيات آنزيمي و عملكرد و اجزاي عملكرد قند ارقام چغندرقند، پژوهشي در سال ۱۳۹۵در مركز تحقيقات كشاورزي همدان اجرا گرديد. اين آزمايش به صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار اجرا شد. تاريخ كاشت به عنوان كرت اصلي (25 ارديبهشت و هشت تيرماه)، آبياري در دو سطح به عنوان كرت فرعي (100 و ۷۵ درصد نياز آبي گياه) و نوع رقم (هيبريدهاي 33868، 33872 و رقم آريا) به عنوان كرت فرعي فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد سطح آبياري 75 درصد نياز آبي گياه در مقايسه با سطح 100 درصد (آبياري كامل)، محتوي پراكسيد هيدروژن، پراكسيداسيون ليپيدي غشاء، ميزان فعاليت آنزيم پراكسيداز و مقدار فعاليت سوپراكسيد دسموتاز را به ترتيب 14.83، 25، 17.38 و 26 درصد افزايش و محتوي كلروفيلa، كلروفيل b و محتوي كارتنوئيد را به ترتيب 15، 12 و 14 درصد كاهش داد، همچنين مقدار فعاليت سوپراكسيد دسموتاز و عملكرد ريشه در تاريخ كاشت 25 ارديبهشت به ترتيب 33 و 26 درصد بيشتر از تاريخ كاشت هشت تيرماه بود. عملكرد ريشه در دو هيبريد 33868 و 33872 نسبت به آريا بالاتر بود. نتايج همچنين نشان داد اختلاف بين تاريخ كاشت 25 ارديبهشت و هشت تير در دو هيبريد 33868 و 33872 از لحاظ عيار قند، عملكرد قند سفيد و راندمان مصرف آب معني‌دار نبود، همچنين تاريخ كشت هشت تير درصد قند سفيد را در هر دو هيبريد افزايش داد. در نهايت دو هيبريد 33868 و 33872 بالاترين مقدار راندمان آب مصرفي را در تيمار تأمين 75 درصد آب مورد نياز كسب كردند. بنابراين در شرايطي كه احتمال تأخير در كشت چغندر قند وجود دارد كاشت دو هيبريد 33868 و 33872 در تيمار ۷۵ درصد نياز آبي گياه قابل توصيه است.