تاثير سركه چوب و بيوچار بر عملكرد كمي و كيفي گياه سويا در شرايط تنش كمبود آب

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير بيوچار و سركه چوب در تغذيه گياه سويا به‌عنوان گياهي پراهميت در زمينه توليد روغن و پروتئين مورد نياز انسان است، كه از اين طريق تأثير اين دو تيمار بر مقاومت گياه به تنش خشكي به‌عنوان تنش مطرح محيطي در ايران شناخته شود. به  اين ‌منظور آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي يك‌بار خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در طول فصل زراعي 1398 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي تربيت مدرس انجام شد. عامل اصلي اين آزمايش شامل چهار رژيم آبياري (تنش كمبود آب شديد، متوسط و ملايم و آبياري مطلوب) و عامل فرعي شامل مواد ضد تنش يعني سه غلظت سركه چوب (غلظت‌هاي ppm5000، ppm10000 وppm 15000) و يك سطح بيوچار (5 تن در هكتار) و تيمار شاهد (بدون مواد ضد تنش) بودند. تنش كمبود آب در اوايل گلدهي گياه اعمال شد. نتايج نشان داد تنش كمبود آب باعث كاهش معني‌داري بر صفات ارتفاع، سطح برگ، تعداد غلاف در بوته، عملكردهاي بيولوژيك، دانه، كاه، روغن و وزن هزار دانه شد. به‌طوركلي تيمار كودي (شامل سطوح سركه چوب و بيوچار) در جدول آناليز واريانس براي صفات ارتفاع بوته، تعداد غلاف و عملكرد كاه معني‌دار نبود، اما بر ساير صفات اثر معني‌داري داشت. تركيب تيماري روي سطح برگ و عملكردهاي بيولوژيك، دانه و روغن در سطح 1% معني‌دار بود. به‌طوركلي استفاده از بيوچار در شرايط مطلوب آبياري و سركه چوب در شرايط تنش كمبود آب موجب بهبود عملكرد و اجزاي عملكرد گياه به تنش شده است.