بررسي باكتري سودوموناس بر برخي صفات مورفو فيزيولوژيك دو رقم سيب‌زميني (.Solanum tuberosum L) در فواصل مختلف آبياري

استفاده از كودهاي بيولوژيك مي‌تواند به‌عنوان راه‌كار مناسب براي افزايش مقاومت به خشكي در گياهان زراعي مدنظر قرار گيرد. به‌منظور بررسي باكتري سودوموناس بر برخي صفات مورفو فيزيولوژيك دو رقم سيب‌زميني در فواصل مختلف آبياري در مزرعه‎ي تحقيقاتي دانشگاه صنعتي شاهرود واقع در منطقه بسطام در سال 1389 اجرا شد. آزمايش در قالب اسپيليت‌پلات فاكتوريل  و تيمارها شامل دور ‎آبياري در سه سطح (7، 10 و 14 روزه) به‌عنوان عامل اصلي و باكتري سودوموناس فلورسنس در دو سطح (عدم تلقيح و تلقيح) و رقم در دو سطح (ساوالان و اگريا) به‌عنوان عامل فرعي با سه تكرار اجرا گرديد.  نتايج نشان داد كه بيشترين تجمع ماده خشك اندام‌هاي هوايي در دور آبياري 7 روزه و تلقيح با باكتري مشاهده شد. تلقيح با باكتري سودوموناس باعث افزايش 12.66 درصدي تعداد غده در مترمربع گرديد، هم‌چنين اثر متقابل رقم ساوالان و دور آبياري 7 روزه بيشترين تعداد غده با ميانگين 166.39 غده در مترمربع را حاصل كرد. كاربرد تلقيح باكتري نسبت به عدم تلقيح باكتري باعث افزايش كلروفيل a به ميزان 9.3 درصدي گرديد. كلروفيل b و كل در تيمارهاي اصلي دور آبياري 7 روزه و رقم اگريا بيشترين محتوي كلروفيل را دارا بودند. دور آبياري 14 روزه بيشترين ميزان پتاسيم به ميزان 2.06 درصد حاصل كرد. كاربرد تلقيح باكتري و عدم تلقيح در دور آبياري 14 روزه بيشترين ميزان پرولين سبب گرديدند. تلقيح با باكتري باعث افزايش 22.85 درصد عملكرد نهايي غده شد، هم‌چنين رقم ساوالان در دور آبياري 7 روزه نسبت به دور آبياري 14 روزه باعث افزايش 110.09 درصدي عملكرد نهايي غده شد. افزايش صفات مورفولوژيك، كلروفيل، تعداد غده و عملكرد نهايي غده در دور آبياري 7 روزه مشاهده شد  و تلقيح با باكتري باعث افزايش اثربخشي اين صفات گرديد. هم‌چنين در دور آبياري 14 روزه با توليد اسموليت‌هاي سازگار (پرولين و پتاسيم) باعث بهبود تحمل به تنش خشكي گرديد.