واكنش عملكرد و اجزاي عملكرد گندم به مصرف پاكلوبوترازول و باكتري هاي محرك رشد در سطوح مختلف آبياري

به منظور بررسي تأثير مصرف پاكلوبوترازول و باكتري‌هاي محرك رشد در سطوح مختلف آبياري بر تغييرات صفات زراعي گندم آزمايشي به صورت فاكتوريل اسپليت پلات در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو منطقه قم و همدان در سال زراعي 1398-1397 انجام شد. فاكتور‌هاي آزمايش شامل ميزان آبياري با سه سطح (آبياري در 40 درصد تخليه رطوبتي قابل دسترس در تمام دوره رشد-ي(نرمال)، آبياري نرمال تا گرده‌افشاني و آبياري در 60 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس تا پايان دوره رشد‌ي، آبياري در 40 درصد تخليه رطوبت قابل دسترس تا گرده‌افشاني و قطع آبياري تا پايان دوره رشدي) ، محلول پاشي پاكلوبوترازول با سه سطح (محلول‌پاشي با آب خالص، 50 و 100 پي پي ام در دو مرحله ساقه‌‌دهي و خوشه‌‌دهي اعمال شد) و باكتري‌هاي محرك رشد با پنج سطح(عدم مصرف، مايكوباكتريوم، ازتوباكتر، آزوسپيريلوم و تلفيق سه باكتري) بودند. نتايج نشان دادند اثر متقابل رژيم آبياري در پاكلوبوترازول براي عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه معني دار شد به صورتي كه درسطح آبياري سوم، استفاده از پاكلوبوترازول با غلظت 100 پي‌پي‌ام باعث افزايش عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيك شد. همچنين بر اساس جدول تجزيه واريانس داده‌ها اثر متقابل رژيم آبياري در باكتري براي عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه معني دار شد به طوري كه در سطح سوم رژيم آبياري دو سطح تلفيق سه باكتري و ازتوباكتر به ترتيب با 19.05 و 17.95 تن در هكتار بيشترين عملكرد بيولوژيك را داشتند.