عملكرد و پاسخ‌هاي مورفولوژيكي بيست ژنوتيپ سيب ‏زميني (.Solanum tuberosom L) در پاسخ به تنش خشكي

تنش خشكي ناشي از كمبود آب، محدوديت اساسي براي كشت سيب‏زميني به عنوان گياه زراعي حساس به خشكي است. در اين مطالعه، 20 ژنوتيپ سيب‏زميني در دو سطح آب (شرايط نرمال و شرايط تنش كم آبياري) مورد بررسي قرار گرفتند. اين آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر كرج، ايران در سال 1398 انجام شد. تجزيه واريانس صفات تعداد ساقه، مقدار كلروفيل، قطر ساقه، ارتفاع بوته، وزن خشك برگ (LDW)، عملكرد كل، عملكرد خوراكي براساس قطر (عملكرد غده 55 ميلي متر)، عملكرد بذري (عملكرد بين 35-55 ميلي متر)، عملكرد غير قابل فروش (عملكرد 35 ميلي متر) و عملكرد قابل فروش (خوراكي و بذري) از نظر ژنوتيپ و خشكي و اثر متقابل بين ژنوتيپ و خشكي به طور معني‌داري تفاوت داشتند. همچنين همبستگي مثبت و معني‌داري در سطح احتمال يك درصد بين تعداد ساقه و ارتفاع بوته وجود داشت. تجزيه مولفه اصلي PCA و صفات اندازه گيري شده نشان داد كه ژنوتيپ‌هاي 2، 5، 7 و 13 مي‌توانند عملكرد بالايي در محيط تحت تنش مورد مطالعه از خود نشان دهند. پارامترهاي مربوط به عملكرد و محتواي رنگدانه فتوسنتزي برگ (محتواي كلروفيل) براي رتبه‌بندي كلون‌ها و ارقام آزمايش شده براي تجزيه و تحليل مقايسه‌اي استفاده شد. براساس نتايج بدست آمده، ژنوتيپ 7 بهترين پاسخ به تنش خشكي و آبياري نرمال را نشان داد. همچنين تعداد ساقه با ارتفاع بوته، ضخامت ساقه وLDW و مقدار كلروفيل همبستگي معني‌داري داشت.