اثر تاريخ كاشت و كم آبياري بر ويژگي هاي فيزيولوژيك، بيوشيميايي و عملكرد كينوا (Chenopodium quinoa Willd) در مشهد

تامين نياز آبي گياه همراه با انتخاب تاريخ كاشت مناسب از مهم‌ترين اقدامات زراعي جهت كسب عملكرد مطلوب در گياهان زراعي است. به منظور بررسي تاثير سطوح كم‌آبياري و تاريخ‌ كاشت بر شاخص‌هاي فيزيولوژيك و عملكرد كينوا، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي‌ كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه فردوسي مشهد در سال 1399 اجرا شد. تاريخ كاشت (16 تير، 2 مرداد و 16 مرداد) و رژيم‌هاي كم‌آبياري (دور آبياري 7، 14 و 21 روز) به ‌ترتيب عامل اصلي و فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه با كاهش فراهمي آب، محتواي كلروفيل a، كلروفيل b و كاروتنوئيدها افزايش يافت. محتواي كربوهيدرات‌هاي محلول و فعاليت آنزيم‌هاي آسكوربات پراكسيداز و پراكسيداز به‌طور معني‌داري تحت تاثير برهمكنش تاريخ كاشت و آبياري قرار گرفتند. بيشترين ميزان آنزيم آسكوربات پراكسيداز در دور آبياري 21 روز و تاريخ كاشت 16 مردادماه مشاهده شد. در تاريخ كاشت 2 مردادماه با افزايش دور آبياري از 7 به 21 روز، محتواي پرولين برگ به‌طور معني‌داري افزايش يافت. با كاهش فراهمي آب، عملكرد بيولوژيك كاهش يافت، به‌طوريكه، بيشترين عملكرد بيولوژيك در دور آبياري 7 روز مشاهده شد، البته تفاوت معني‌داري با دور آبياري 14 روز نداشت. عملكرد دانه در شرايط دور آبياري 21 روز در مقايسه با دور آبياري 7 روز ، 25 درصد كاهش يافت. همچنين، بالاترين عملكرد دانه از تاريخ كاشت 16 مرداد ماه به دست آمد. براساس نتايج اين پژوهش، تاريخ كاشت 16 مرداد ماه همراه با دور آبياري 14 روز جهت دستيابي به عملكرد مطلوب كينوا همراه با كاهش مصرف آب در شرايط آب و هوايي مشهد پيشنهاد مي‌شود.