تأثير كودهاي زيستي و پوترسين بر عملكرد و برخي خصوصيات اگروفيزيولوژيك و بيوشيميايي گندم تحت تنش شوري خاك

به منظور بررسي تأثير كودهاي زيستي و پوترسين بر عملكرد و برخي خصوصيات اگروفيزيولوژيك و بيوشيميايي گندم (رقم گاسكوژن) تحت تنش شوري خاك، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي با سه تكرار در گلخانه دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1398 اجرا شد. فاكتورهاي موردبررسي شامل شوري در چهار سطح (عدم اعمال شوري و اعمال شوري هاي 40، 80 و 120 ميلي‌مولار با نمك كلريد سديم)، كاربرد كودهاي زيستي در چهار سطح (عدم كاربرد كود زيستي به عنوان شاهد، كاربرد توأم سودوموناس و فلاوباكتريوم، كاربرد توأم ميكوريزا با سودوموناس و فلاوباكتريوم و كاربرد ميكوريزا) و محلول پاشي پوترسين در سه سطح (عدم مصرف، 0.5 و 1 ميلي مولار) بودند. نتايج نشان داد كه تحت شرايط شوري، كاربرد توأم ميكوريزا با سودموناس و فلاوباكتريوم و محلول پاشي يك ميلي مولار پوترسين فلورسانس حداكثر، عملكرد كوانتومي، شاخص كلروفيل، عملكرد و اجزاي عملكرد دانه را افزايش داد طوري كه كاربرد توأم ميكوريزا با سودموناس و فلاوباكتريوم و محلول پاشي يك ميلي مولار پوترسين در بالاترين سطح شوري، عملكرد دانه را 28.57 درصد نسبت به عدم كاربرد كودهاي زيستي و عدم محلول پاشي در همان سطح شوري افزايش داد. تنش شوري محتواي مالون دي آلدئيد و پراكسيد هيدروژن را افزايش داد درحالي‌كه كاربرد كودهاي زيستي و پوترسين تحت تنش شوري موجب كاهش ميزان مالون دي آلدئيد و پراكسيد هيدروژن شد. كاربرد توأم ميكوريز با سودموناس و فلاوباكتريوم و محلول پاشي يك ميلي مولار پوترسين در بالاترين سطح شوري محتواي مالون دي آلدئيد و پراكسيد هيدروژن را به ترتيب 32 و 35.31 درصد در مقايسه با عدم كاربرد كودهاي زيستي و عدم محلول پاشي پوترسين در همان سطح شوري كاهش داد. به نظر مي رسد كاربرد كودهاي زيستي و پوترسين مي تواند به دليل بهبود صفات اگروفيزيولوژيكي و بيوشيميايي عملكرد دانه گندم را تحت شرايط شوري خاك افزايش دهد.