ارزيابي وضعيت بهزيستي ذهني در بين جوانان ايراني

مقدمه: با عنايت به ناكامي رويكرد عيني در سنجش بهزيستي جوانان و چرخش گفتماني سياست اجتماعي به سمت بهزيستي ذهني، مقاله حاضر پس از مفهوم‌سازي بهزيستي ذهني، به ارزيابي وضعيت آن در بين جوانان ايراني مي‌پردازد. روش: مقاله حاضر با روش تحليل ثانويه كمّي روي داده‌هاي «پيمايش ملي وضعيت اجتماعي، فرهنگي و اخلاقي جامعه ايران» (1395) در بين جوانان 18 تا 29 ساله ساكن در سرتاسر كشور انجام شده است. يافته‌ها: اولاً وضعيت بهزيستي ذهني جوانان در هر دو سنجه و بسياري از مؤلفه‌هاي سازنده، نامساعد بوده و در سطح پاييني قرار دارد. ثانياً بهزيستي ذهني جوانان نسبت به ديگر گروه‌هاي سني (30 تا 49 سال و 50 سال و بالاتر) نامساعدتر و نامطلوب‌تر است؛ به‌طوري‌كه در قياس با ساير شهروندان جامعه، جوانان ايراني ارزش بالاتري براي ترجيحاتي مانند مال و ثروت، پُست و مقام، و مشهوربودن قايل‌اند؛ اعتقاد كم‌تري به وجود عدالت قضايي و شغلي دارند؛ ارزيابي منفي‌تري نسبت به وضع رفاهي جامعه دارند؛ وضع زندگي در گذشته را منفي‌تر و وضع آينده را مثبت‌تر ارزيابي مي‌كنند؛ آزادي، شادي، امنيت، و تعلق و عِرق ملي كم‌تري احساس مي‌كنند؛ اعتقاد كم‌تري به رواج قانون‌گرايي و تحقق شهروندي در جامعه دارند؛ موافق تغيير اساسي وضع فعلي جامعه‌‌اند. بحث: يافته‌ها بر اين دلالت دارند كه گرچه سطح پايين بهزيستي ذهني در بين جوانان، الگويي فراگير با ساير گروه‌هاي سني است، اما سطح پايين‌تر آن در قياس با بقيه، حكايت از وضع نامطلوب بهزيستي ذهني در اين گروه دارد.