الگوي ساختاري رفتارهاي رانندگي بر اساس پرخاشگري با ميانجيگري تنظيم هيجانات

مقدمه: با توجه به اهميت رانندگي و آسيبهاي ناشي از آن مي‌توان به ارتباط ويژگيهاي انساني با رفتارهاي رانندگي اشاره كرد؛ بنابراين هدف اصلي اين پژوهش تدوين الگوي ساختاري رفتارهاي رانندگي بر اساس پرخاشگري با ميانجيگري تنظيم هيجانات بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر روشهاي كمي گردآوري داده‌ها، توصيفي - همبستگي بود. حجم نمونه اين پژوهش شامل 917 نفر از رانندگان استانهاي تهران، آذربايجان غربي و كردستان بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و مورد ارزيابي قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌هاي رفتارهاي رانندگي منچستر (1990)، پرخاشگري 30 عاملي (1379) و تنظيم هيجان گراس و جان (1998) بود و از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري براي تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل معادلات ساختاري نشان داد كه مدلهاي اندازه‌گيري متغيرهاي موردمطالعه و مدل نهايي پژوهش از برازش مناسبي برخوردارند. همچنين پرخاشگري بر رفتار رانندگي در رانندگان اثر مستقيم داشت و متغير تنظيم هيجان توانست نقش ميانجي بين پرخاشگري و رفتار رانندگي را ايفا كند. بحث: براي تبيين رابطه پرخاشگري و رفتارهاي رانندگي مي‌توان از سازه تنظيم هيجانات كمك گرفت. به‌گونه‌اي كه به‌منظور بهبود وضعيت رانندگي و كاهش ميزان تصادفات، ارزيابي موازين و قواعد دريافت گواهي‌نامه رانندگي منطبق بر مباحث رفتارهاي پرخاشگري و هيجاني موردبازنگري قرار بگيرد و رانندگان پرخاشگر، براي برنامه‌هاي مشاوره و آموزشي معرفي شوند.