نسبت هنر، زندگي و اخلاق در انديشه هايدگر

«پرسش از هستي» به منزله مهم‌ترين مسئله در حيات فكري هايدگر، نسبتي وثيق با حقيقت هنر دارد. هايدگر در برابر ديدگاه كانت كه معتقد به تفكيك تام قلمرو و معيارهاي داوري «قوه حكم» از قواي عقل نظري و عقل عملي بود، بر پيوند ديگرباره اين ساحت‌ها با يكديگر احتجاج مي‌كند. از نظر او هنر راستين در حقيقت خود، پيوندي بنيادين با زندگي و مناسبات زيستي آدمي دارد. هدف از اين پژوهش، اول، نشان دادن اين است كه از نظر هايدگر نسبتي بنيادين ميان هنر با زندگي و اخلاق وجود دارد و اين نسبت برآمده از ذات عالم‌ساز اثر هنري است. دوم، در صدد است تبييني از حقيقتِ عالمِ سربرآورده از آثار هنري و نقش و نسبت اين عالم در زندگي و حيات انساني به دست دهد. در پايان نشان مي‌دهيم نفي زيبايي‌شناسي جدا از اخلاق در بيان هايدگر، مستلزم اين نيست كه هنر به منزله ابزار اخلاق متصور شود. چنين تصوري با مباني انديشه هايدگر سازگار نيست.