نگاهي انتقادي به نظريه نفس الامري صادق لاريجاني در فلسفه اخلاق

صادق لاريجاني با توجه به آنكه نظرياتي را كه در باب فلسفه اخلاق مطرح گرديده داراي خلل‌هاي اساسي مي‌داند در پي تبيين نظريه‌ نوين نفس الامري برآمده است. ايشان ابتدا، به تفصيل، مهم‌ترين نظريات در اين باب را مورد نقد قرار مي‌دهد و پس از آن نظريه خود را طرح مي‌نمايد. در اين تحقيق با روش جمع‌آوري اطلاعات، مقارنه آرا و تحليل آن، در پي تبيين نظريه نفس الامري با توجه به اشكالات وارد بر نظريه محمدتقي مصباح يزدي است. بر اين اساس ابتدا اشكالات چهارگانه صادق لاريجاني بر نظريه مصباح يزدي مورد تحليل و تبيين قرار مي‌گيرد و پس از آن نظريه نفس الامري صادق لاريجاني تبيين مي‌گردد تا در نهايت اشكالات مبنايي و بنايي اين نظريه مورد بحث قرار گيرد. اگرچه رفع اشكالات مبنايي نظريه نفس الامري موجب بازسازي اين نظريه مي‌گردد، اما اشكالات بنايي اين نظريه موجب مي‌گردد تا پايه‌هاي آن سست گردد. از جمله اشكالات مبنايي اين نظريه آن است كه گزاره‌هاي اخلاقي را انشائي مي‌داند، در حالي كه ادله‌اي در متن براي اخباري بودن آنها ارائه مي‌گردد. اشكال مبنايي ديگر آن است كه ابراز ادراكات نمي‌تواند انشاء باشد. از جمله اشكالات بنايي اين نظريه عدم تبيين موطن گزاره‌هاي اخلاقي و نسبي شدن گزاره‌هاي اخلاقي است.