فلسفۀ تكبر و تاثير آن بر حسن و قبح فعلي تكبر

كبر و تكبر منبعث از آن، يكي از آسيب‌هاي جدي حوزۀ اخلاق و رفتار است كه روابط اجتماعي انسان را دچار مشكل مي‌نمايد. بدين جهت پرهيز از آن به انحاء مختلف همواره توصيه شده است. لكن برخي گزاره‌هاي ديني نه تنها رفتار متكبرانه را نيكو مي‌دانند، بلكه تأكيد بر ضرورت آن دارند. پژوهش حاضر سعي دارد با هدف تبيين دقيق فلسفۀ تكبر در مقام اثبات، تأثير منطقي آن را بر حسن و قبح فعلي تكبر در مقام ثبوت روشن سازد. سپس با بررسي دلايل جواز و عدم جواز تكبر، گسترۀ استفاده از تكبر در اصول اخلاقي را معين سازد. روش پژوهش تحليلي-اسنادي است و داده‌ها حاكي از آن است كه فلسفۀ رفتار متكبرانه بر حسن و قبح آن تأثير مستقيم دارد؛ بنابراين رابطۀ تكبر و تفرعن رابطۀ عموم و خصوص مطلق نيست، بلكه رابطه عموم و خصوص من وجه است.