حفظ كيفيت و كاهش قهوه‌اي شدن گلبرگ‌هاي گل شاخه‌بريده نرگس رقم ’شهلاي شيراز‘ با استفاده از سديم‌نيتروپروسايد

يكي از عمده ترين مشكلات در مرحله پس از برداشت گل شاخه بريده نرگس رقم ’شهلاي شيراز‘ (Narcissus tazetta L.cv. Shahla-e-Shiraz)، كوتاه بودن عمر پس از برداشت آن است كه به طور عمده به دليل پژمردگي و قهوه اي شدن سريع گلبرگ هاي آن مي باشد. مطالعه حاضر به‌منظور بررسي تأثير تيمار سديم نيتروپروسايد بر حفظ كيفيت و جلوگيري از فرآيند قهوه اي شدن گلبرگ هاي گل شاخه بريده نرگس انجام شد. آزمايش حاضر به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار به صورت فروبري كوتاه مدت در سديم نيتروپروسايد در دو غلظت (25 و 50 ميكرومولار) به مدت 24 ساعت برروي گل هاي شاخه بريده نرگس انجام شد. محلول ساكارز 2 درصد و همچنين آب مقطر به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. در اين آزمايش شاخص هاي مختلف بيوشيميايي و فيزيولوژيكي مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج به دست آمده، بيشترين كيفيت ظاهري گل (3.03) و بيشترين محتوي نسبي آب گلبرگ (43.1 درصد) در پايان آزمايش در گل هاي تيمار شده با 25 ميكرومولار سديم نيتروپروسايد مشاهده شد. كمترين ميزان قهوه اي شدن (22.3 درصد) و تغييرات رنگ (ΔE) و بيشترين روشنايي رنگ گلبرگ ها (L*) (35.47) نيز در تيمار 25 ميكرومولار سديم نيتروپروسايد مشاهده شد. تيمار 25 ميكرومولار سديم نيتروپروسايد به طور معني داري فعاليت آنزيم پلي فنل اكسيداز را به يك پنجم نسبت به شاهد كاهش داد. اين غلظت همچنين تأثير معني داري در كاهش نشت يوني و حفظ پايداري غشاي سلولي (73.3 درصد) نسبت به شاهد (69.5 درصد) داشت. نتايج نشان داد كه غلظت مناسب سديم نيتروپروسايد با حفظ محتوي نسبي آب گلبرگ، كاهش نشت يوني وحفظ پايداري غشاي سلولي و كاهش فعاليت آنزيم پلي فنل اكسيداز (PPO) نقش موثري در مهار فرايند قهوه اي شدن گلبرگ هاي گل شاخه بريده نرگس داشت.