تعيين الگوي كشت در شهرهاي قروه و دهگلان استان كردستان با رويكرد استفاده از گياهان با حداقل نياز آبي

امروزه توليد محصولات با كيفيت و اقتصادي، از دغدغه‌هاي كشاورزان و سياست‌گذاران اقتصادي مي‌باشد. و بر اين اساس بايد در سياست‌گذاري‌هاي كشت، افزون بر اهداف سياستي، نيازمندي‌ها و اهداف كشاورزان نيز در كنار آن در نظر گرفته شود. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي اقتصادي الگوي بهينه كشت محصولات زراعي شهرهاي قروه و دهگلان كه واجد شرايط دارا بودن زمين حاصلخيز و منابع آبي فراوان هستند با تاكيد بر حداقل آب مجازي طرح ريزي و اجرا شد. به اين منظور آمار و اطلاعات موردنياز در سال زراعي 99-1389 در قالب تدوين الگوي برنامه‌‌ريزي آرماني استفاده گرديد. نتايج مطالعه نشان مي دهد، الگوي كشت فعلي واحدهاي توليدي اين شهرستان‌ها داراي مزيت نسبي نبوده و از اينرو الگوي فعلي كشت بايد تغيير يابد. به بيان ديگر، تغييرات الگوي كشت محصولات زراعي بايد به سمت تخصصي شدن و متناسب با مزيت نسبي منطقه تغيير يافته و محصولاتي وارد الگوي كشت شوند كه با امكانات و شرايط هر منطقه (شهرستان) سازگار ‌باشند. با حل مدل آرماني براي شهرستان دهگلان فقط محصول يونجه با سطح زير كشت 10/9 هكتار با بازده برنامه 1140458 هزار ريال و در شهرستان قروه ذرت علوفه اي با مقدار 21 هكتار و ارزش 7709497 هزار ريال با مقدار آب مجازي 2/51 مترمكعب به عنوان محصول پايه قرار گرفت. در نتيجه، محصولي مانند گندم آبي به طور كلي در الگوي بهينه وارد نشده است. همچنين بيشتر محصولات به دليل عدم مزيت نسبي و غير متناسب با شرايط منطقه و همچنين بازدهي پايين آن‌ها از الگو حذف شدند.