پيش‌بيني اثرات تغييراقليم بر پارامترهاي هواشناسي طبق برونداد مدل‌هاي GCM به‌كمك شبكه عصبي مصنوعي (مطالعه موردي: ايستگاه سينوپتيك شيراز)

با توسعه فناوري و صنعتي شدن جوامع بشري، افزايش گازهاي گلخانه‌اي بروز تغييرات آب و هوايي در سطح زمين و اثرات زيان‌بار آن (سيل و خشكسالي) بر زندگي بشر و منابع محرز گشته است. كسب اطلاعات از اثر محتمل تغيير‌اقليم بر پارامترهاي هواشناسي از اهميت و ضرورت خاص برخوردار است. در اين مطالعه سعي بر آن شد كه به شيوه جامع با استفاده از ارزيابي مدل‌هاي گردش‌عمومي‌جو (12 مدل) و ريزمقياس‌نمايي برونداد آنها (با كمك شبكه‌عصبي پرسپترون چندلايه) اثر محتمل تغييرات اقليم بر پارامترهاي هواشناسي شهر شيراز مشخص شود. نتايج ارزيابي‌ها (MSE، RMSE و R) در دوره پايه 1986-2005 گواه برتري دو مدل CanESM2 و HadGEM2CC بود. درنتيجه، تحت دو سناريو RCP4.5 و RCP8.5 پيش‌بيني‌هاي CanESM2 براي دوره‌هاي 2026-2045 و 2046-2065 نشان‌دهنده كاهش بارش (به‌ترتيب 19-11 و 36-21 درصد)، افزايش دماي‌كمينه (1-0.4 و 2-0.7 درجه ‌سلسيوس)، افزايش دماي‌بيشينه (1-0.5 و 0.9-1.8 درجه سلسيوس)افزايش ميزان تابش‌خورشيدي (0.7-0.35 و 0.6-1.1 كيلووات‌ساعت بر مترمربع‌درروز) و پيش‌بيني‌هاي HadGEM2CC نشان‌دهنده كاهش بارش (به‌ترتيب 16-7 و 35-16 درصد)، افزايش دماي كمينه (0.9-0.3 و 1.7-0.7 درجه سلسيوس)، افزايش دماي بيشينه (1.1-0.4 و 1.8-0.9 درجه سلسيوس) و افزايش ميزان تابش خورشيدي (0.8-0.3 و 1.3-0.8 كيلووات‌ساعت بر مترمربع‌درروز) خواهد‌بود.