تببين نقش ميانجي جوّ سازماني در رابطه بين عوامل سازماني در جلوگيري از فرسودگي شغلي كاركنان فرماندهي انتظامي استان گيلان

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين عوامل سازماني (عدالت سازماني و جوّ اخلاقي) و فرسودگي شغلي كاركنان در فرماندهي انتظامي استان گيلان انجام گرفته است.روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نظر روش، توصيفي- هم‌بستگي و از نظر هدف، كاربردي است. جامعه آماري پژوهش شامل: كليه كاركنان اداري فرماندهي انتظامي استان گيلان است كه با توجه به قواعد نمونه‌گيري مدل‌سازي معادلات ساختاري، حجم نمونه 150 نفر برآورد شد. پيش از توزيع پرسش‌نامه پژوهش، روايي آن از طريق روايي محتوا و پايايي آن بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد. در مرحله جمع‌آوري داده‌ها پس از توزيع 180 پرسش‌نامه با روش نمونه‌گيري در دسترس، 169 پرسش‌نامه كامل جمع‌آوري شده و از طريق نرم‌افزارهاي SPSS و PLS SMART مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه هر سه بُعد عدالت سازماني (رويه‌اي، توزيعي و تعاملي) با خستگي عاطفي و مسخ شخصيت رابطه معناداري دارند. به‌علاوه، جوّ اخلاقي رابطه عدالت رويه‌اي، عدالت توزيعي و تعاملي را با خستگي عاطفي و مسخ شخصيت، ميانجي‌گري مي‌كند.نتايج: افزايش هر سه بعد عدالت سازماني موجب كاهش فشارها و استرس‌هاي كاري، بروز احساسات مثبت و تقويت روحيه كاري در كاركنان خواهد شد و در اين ميان عدالت تعاملي از قوت بالاتري برخوردار است. با توجه به نقش معنادار جوّ اخلاقي، تقويت جوّ اخلاقي در جهت بهبود وضعيت روحي و جسمي كاركنان و بهبود تمركز كاري آن‌ها مفيد است.