تأثير حاكميت فرهنگ ‌مشاركتي بر ارتقاي بهره‌وري كارگزاران‎ ‎دانشي با تأكيد بر ‏نقش ميانجي قابليت‌هاي نوآوري و جو نوآورانه در شركت‌هاي دانش‌بنيان ‏

زمينه و هدف: هدف از اجراي پژوهش حاضر بررسي تأثير فرهنگ مشاركتي بر ارتقاي بهره‌وري كارگزاران دانشي با در نظر گرفتن نقش دو متغير ميانجي قابليت‌هاي نوآوري و جو نوآورانه است. روش‌شناسي: اين پژوهش از لحاظ هدف، پژوهشي كاربردي و از نظر اجرا، پژوهشي توصيفي- پيمايشي است. جامعة آماري پژوهش شامل كاركنان شاغل در 160 شركت‌ مستقر در پارك علم و فناوري استان لرستان بود. حجم نمونه با كمك نرم‌افزار جي‌پاور به تعداد 129 نفر تعيين شد. ابزار اصلي جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامة محقق‌ساخته ي 27 سؤالي بود كه با استفاده از چهار سنجه استاندارد ارزيابي متغيرها طراحي شد. قابليت اعتبار ابزار از طريق روايي محتوايي و روايي همگرا و پايايي آن به كمك آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تاييد شد. يافته‌ها: تحليل داده‌هاي پژوهش از طريق حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزار اسمارت پي‌اِل‌اِس نشان داد كه فرهنگ مشاركتي بر بهره‌وري كارگزاران دانشي، قابليت‌هاي نوآوري و جو نوآورانه اثر معني‌داري و مثبت دارد. همچنين، قابليت‌هاي نوآوري و جو نوآورانه بر بهره‌وري كارگزارن دانشي تأثير مثبت و معني‌داري دارد. در نهايت، فرهنگ مشاركتي از طريق دو متغير ميانجي قابليت‌هاي نوآوري و جو نوآورانه بر بهره‌وري كارگزاران دانشي اثر غيرمستقيم و مثبت دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير فرهنگ مشاركتي و قابليت هاي نوآوري و جو نو آورانه بر ارتقاي بهره وري كاركنان دانشي، مديران و دست اندركاران بايد زمينه هاي ارتقاي رويكردهاي خلاقانه و به تبع آن عملكرد نوآورنه را در محيط سازمان مورد تشويق و حمايت قرار داد.