معناشناسي واژه «إحصان» در قرآن با تكيه بر روابط هم‌نشيني و جانشيني

فهم واژه «إحصان » در حوزه احكام دين، ناظر به روابط بين فردي به ويژه با تأكيد بر خانواده بوده و به صدور احكامي (شلاق، اعدام و ...) منتهي مي گردد. بهترين منبع براي فهم دقيق معناي آن، تتبع در چينش حكيمانه الفاظ قرآن با استفاده از دانش معناشناسي است. در مقاله حاضر، با روش توصيفي- تحليلي و بر مبناي رويكرد معناشناسي، به تبيين رابطه مشتقات واژه «احصان » با واژگان همنشين (شامل «نكاح « ،» مومن « ،» فرج « ،» قري ،» «لبس « ،» حل « ،» رمي » و «منع »)، جانشين (شامل «عفاف » و «حفظ »( و داراي تقابل معنايي) «أيامي « ،» فتي « ،» فاحشه « ،» مسافحه « ،» بغي ») با آن در قرآن پرداخته شد. بر اساس نتايج پژوهش، «احصان » فارغ از شرايط حداقلي آن در فقه (ازدواج و اسلام) و حداكثري آن در اخلاق(تقوا و عفت ورزي) حالتي در انسان ايجاد مي كند كه به صورت خودمراقبتي از هرگونه عبور از حريمهاي الهي به ويژه در زمينه مسائل جنسي پرهيز نمايد و مانند يك زره، مانع از رسيدن آسيب هاي ناشي از انحرافات و به تبع آن، تهمت هاي مرتبط با آن به انسان گردد