بررسي سبك شناسي بلاغي و نحوي سوره نوح

ظرافت هاي بلاغي و نحوي در آيات قرآن كريم، از جمله جنبه هاي اعجاز اين كتاب، از دير باز مورد توجه دانشمندان علوم قرآني بوده است. يكي از مباحث بلاغي قرآن كريم، سبك شناسي است كه در ضمن آن با بهره گيري از دستاوردهاي علم بلاغت و نحو، به بررسي جلوه هاي سبكي موجود در قرآن كريم مي پردازد. پژوهشِ پيش رو با روش توصيفي – تحليلي و بر اساس معيارهاي سبك شناسي، به بررسي زيبايي هاي سبكي سوره ي نوح در دو سطح بلاغي (سنتي و جديد) و نحوي پرداخته است و مي كوشد تا نشان دهد كه چه ظرافت هايي در سوره نوح از قبيل تشبيه، استعاره، مجاز و كنايه و نيز هنجارگريزي هاي نحوي كه از ويژگي هاي برجسته سبكي موجود در اين سوره است به كار رفته است؛ لذا با كاربست اين ويژگي ها به تناسب مفاهيم و مضامين موجود در سوره به ظرافت هاي بلاغي و وجهيت نحوي عبارات آيات پي برده كه اين نشان از سبك منحصر به فرد اين سوره مباركه است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه در اين سوره به بليغ ترين شيوه و به اقتضاي حال مخاطب انواع هنجارگريزي هاي نحوي و بلاغي (بلاغت سنتي و جديد) به كار گرفته شده است، و از لحاظ ساختارهاي نحوي بنا بر حال و مقام جملات كوتاه و بلند متناسبي به كار گرفته شده است و نيز به دليل نظم خاصي كه در اين سوره حاكم است جملات از لحاظ نحوي داراي پيوستار مي باشند.